Lekarz lalek, 1877 r.

"U pana Franciszka Sztrejta (...) dwie kompozycje są pełne humoru i podobały się powszechnie, choć miały wiele konkurencyi do zwalczenia. Nic zabawniejszego nad tych dwoje dzieci, które lalkę kurują i lekarstwo jej administrują. Kłopot psa posadzonego na straży kołyski, któremu dziecię płacze i muchy dokuczają z wielką naiwnością i prawdą oddany".
JÓZEF IGNACY KRASZEWSKI, LISTY. MONACHIUM W PAŹDZIERNIKU, "KŁOSY", 1876, NR 591, S. 275

Pierwsze lekcje malarstwa pobierał we Lwowie. W latach 1856-66 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u W. Łuszczkiewicza i J. Matejki. Od 1871 roku naukę kontynuował w akademii wiedeńskiej u E. Engertha. W 1871 zamieszkał na stałe w Monachium, gdzie związał się z grupą artystów polskich, skupionych wokół osoby J. Brandta, tworzących tzw. `sztab`. Razem z przyjacielem, malarzem Antonim Kozakiewiczem, prowadził pracownię. Stamtąd wyjeżdżał do Krakowa i na Węgry. Malował przede wszystkim sceny rodzajowe, często z postaciami dzieci lub Cyganów w nastrojowym otoczeniu, pejzaże i portrety, a we wcześniejszym okresie twórczości także sceny historyczne. Jego obrazy cieszyły się powodzeniem i były sprzedawane przez monachijskich `kunsthändlerów` do Anglii i Ameryki. Wystawiał swoje prace w krakowskim TPSP już od 1861, później również w lwowskim TPSP i od 1867 w warszawskiej Zachęcie.