IMBRYK DO HERBATY, 1859

Imbryk gładki, w kształcie spłaszczonej kuli, na niskiej profilowanej stopie.Nakrywa na zawiasie, krawędź profilowana. Ucho osadzone w dwóch tulejach. Ucho i uchwyt drewniane, czernione. Wnętrze złocone. Na brzuścu monogram: KZ.
Karol Filip Malcz był wnukiem wybitnego złotnika Jana Jerzego Bandau. W 1827 otrzymał mistrzostwo, w roku następnym założył własną pracownię. Pierwsza siedziba firmy mieściła się przy Krakowskim Przedmieście nr hip. 448, od 1830 przy tejże ulicy pod nr hip. 378. W 1864 nastąpiła kolejna zmiana adresu - Krakowskie Przedmieście 412 a. W tym samym roku Malcz wycofał się z zawodu, przekazując firmę Teodorowi Wernerowi (1836-1902), bratankowi żony. Firma Malcz już wkrótce po otwarciu zdobyła opinię jednej z najlepszych w Warszawie. W 1859 posiadała "walcownie meneżem obracane, tokarnie", zatrudniała 40 pracowników "zdolnych rysowników i kilku cudzoziemców biegle na srebrze rysujących".
Formy przedmiotów, a także projekty i rysunki dekoracji artysta wykonywał w większości własnoręcznie. Produkował srebra w stylach historycznych: neorenesansowe, neobarokowe i neoklasyczne. Były to różnorodne wyroby zarówno sakralne, jak i srebra użytkowe, a także wyroby na specjalne zamówienia, jak np. kasetka z wmontowanymi monetami, taca z grawerowanym przez artystę Jana Styfiego widokiem Warszawy, puchar zdobiony figurami ułanów, które projektował rzeźbiarz Ludwik Kaufman. Malcz prezentował swoje wyroby na wystawach przemysłu krajowego, gdzie cieszyły się wysokim uznaniem. Obecnie srebra Malcza posiadają w swych zbiorach liczne muzea oraz właściciele prywatni.