SZCZYTY KOŚCIOŁÓW WILEŃSKICH

W 1890 ukończył ze złotym medalem gimnazjum klasyczne w Mińsku Litewskim i rozpoczął studia prawnicze w Petersburgu. W 1892 roku przeniósł się na tamtejszą Akademię Sztuk Pięknych, gdzie od 1897 roku studiował pod kierunkiem I. Szyszkina i A. Kuindżiego. W okresie studiów odbył kilka podróży, m.in. na Krym (1894 i 1895) oraz do Berlina i Szwecji przez Królewiec, Szczecin i Rugię (1896 r.). W 1897 roku osiadł w Bohdanowie, skąd w następnym roku odbył wielką podróż po Europie (Niemcy, Francja, Belgia, Szwajcaria, Włochy). W 1903 roku brał czynny udział w organizowaniu warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, której profesorem był w latach 1904 - 07. W roku akademickim 1907/08 był profesorem krakowskiej ASP. W 1908 powrócił na Wileńszczyznę: mieszkał w Bohdanowie i w Wilnie. W 1918 roku zorganizował Wydział Sztuk Pięknych w Uniwersytecie im. Stefana Batorego; pełnił funkcję profesora tego Wydziału w latach 1919 - 32. Od 1900 roku czynnie działał w Towarzystwie Artystów Polskich "Sztuka" (w 1907 roku był prezesem, organizował kilka wystaw Towarzystwa, m. in. w Wilnie 1903 r. i Wiedniu 1908 r., wspólnie z J. Mehofferem). Ferdynand Ruszczyc był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy okresu Młodej Polski. Malował sceny alegoryczne, widoki miejskie i pejzaże.