Chata, około 1900 r.

Jeszcze z okresu studiów pochodzi zapisek, który wskazuje na żywe, emocjonalne reagowanie Ruszczyca na świat przyrody. 25 czerwca 1895 roku malarz zanotował w swoim dzienniku: "(...) dojechaliśmy do Bajdarskich Wrót. Ale tu jakiż nas widok czekał. Byliśmy w chmurach, albo raczej nad chmurami. Wiatr je pędził na wszystkie strony i przez nie przeświecała się cudowna panorama. Takie zrobiło to na mnie wrażenie, tak chciałem wszystko ogarnąć!". Niebo i to, co się na nim dzieje, zwracało szczególną uwagę artysty - też tydzień wcześniej. W niedzielę 18 czerwca pisał w dzienniku: "Wstałem o 4-ej rano i poszedłem na górę. Trafiłem na cudowny wschód. Było to najbardziej budujące niedzielne nabożeństwo. Takie obłoki, takie oświetlenie, żem nie wiedział od czego zaczynać".Fascynacja naturą i zjawiskami atmosferycznymi z jaką mamy do czynienia u młodego Ruszczyca (zarówno w jego zapiskach, jak i sztuce), towarzyszyła mu właściwie przez całe jego artystyczne życie. Prezentowany w naszym katalogu obraz, "Chata" pokazuje, jak daleką drogę przebył artysta - zaczynając od zachwytów nad dzikim klimatem słonecznego Krymu, Ruszczyc w okresie Młodej Polski przeszedł do tematyki rodzimej. Prezentowany obraz pochodzi najpewniej z dojrzałego okresu twórczości. W 1900 roku Ruszczyc namalował "Strzechę i chmurę" (obraz w kolekcji prywatnej), którą można uznać za blisko związaną z oferowaną pracą. Kompozycja przedstawia górną część chaty, kryjąca ja strzechę, dwa drzewa oraz nie całkiem pochmurne niebo. "Chata" wydaje się doprowadzeniem pomysłu "Strzechy i chmury" do jego ostatecznej formy. Z płótna zniknęły drzewa, budynek zajmuje większą część płótna, a przez chmury tylko nieznacznie prześwituje niebo. Malarz wybrał tu ciekawy, niski punkt obserwacji. Pozwoliło to zredukować obraz do dwóch stref. W wymowny sposób stykają się tu ze sobą: dom, kojarzący się z żywiołem ludzkim, i ciążące nad nim niebo, zajęte przez gęste kłębowisko wspaniale malowanych chmur. W sensie ideowym kompozycja jest więc bliska słynnej pracy Ruszczyca "Ziemia" z 1898 roku (Muzeum Narodowe w Warszawie) - ukazującej oracza pracującego pod barokowo skłębionym obłokiem.
W 1890 roku ukończył ze złotym medalem gimnazjum klasyczne w Mińsku Litewskim i rozpoczął studia prawnicze w Petersburgu. W 1892 roku przeniósł się na tamtejszą Akademię Sztuk Pięknych, gdzie od 1897 roku studiował pod kierunkiem I. Szyszkina i A. Kuindżiego. W okresie studiów odbył kilka podróży, m.in. na Krym (1894 i 1895) oraz do Berlina i Szwecji przez Królewiec, Szczecin i Rugię (1896 r.). W 1897 roku osiadł w Bohdanowie, skąd w następnym roku odbył wielką podróż po Europie (Niemcy, Francja, Belgia, Szwajcaria, Włochy). W 1903 roku brał czynny udział w organizowaniu warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, której profesorem był w latach 1904 - 07. W roku akademickim 1907/08 był profesorem krakowskiej ASP. W 1908 r. powrócił na Wileńszczyznę: mieszkał w Bohdanowie i w Wilnie. W 1918 roku zorganizował Wydział Sztuk Pięknych w Uniwersytecie im. Stefana Batorego; pełnił funkcję profesora tego Wydziału w latach 1919 - 32. Od 1900 roku czynnie działał w Towarzystwie Artystów Polskich "Sztuka" (w 1907 roku był prezesem, organizował kilka wystaw Towarzystwa, m.in. w Wilnie 1903 r. i Wiedniu 1908 r., wspólnie z J. Mehofferem). Ferdynand Ruszczyc był jednym z najwybitniejszych polskich malarzy okresu Młodej Polski. Malował sceny alegoryczne, widoki miejskie i pejzaże.


Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.