Fontana di Trevi , 1925 r.

POCHODZENIE:
- kolekcja Alfreda Lenicy, Warszawa

WYSTAWIANY:
- Towarzystwo Sztuk Pięknych, Lwów, 1932


Dla Feliksa Michała Wygrzywalskiego Włochy były bardzo ważnym miejscem ze względu na artystyczne inspiracje. Najbardziej zajmowało go jednak słońce południa. W "Fontana di Trevi" to ciekawy przykład artystycznego ćwiczenia, poczynionego w trakcie pobytu w Wiecznym Mieście i udane studium wody, która obok rzeźb jest równoprawnym elementem kompozycji.
Artysta był absolwentem Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (klasa K. Marra i L. Hetericha) oraz Académie Julian w Paryżu. Po ukończeniu studiów zamieszkał w Rzymie, a w 1908 powrócił do rodzinnego Lwowa, gdzie zarabiał na życie, pracując w teatrze jako inspektor sceny. Przez wiele lat współpracował jako ilustrator z "Tygodnikiem Ilustrowanym". Od 1901 roku wystawiał w TPSP w Krakowie, zyskując wśród publiczności dużą popularność i uznanie krytyki. Znany jest także jako grafik, ilustrator i projektant kostiumów teatralnych. Malował przede wszystkim obrazy o tematyce rodzajowej, często - jak w prezentowanej pracy - fantastyczne przedstawienia morskich nimf, sceny orientalistyczne (szczególnie po 1906 roku, kiedy odbył podróż do Egiptu), serie pejzaży nadmorskich i sceny z rybakami oraz stylizowane portrety. W 1906 roku w warszawskim Salonie Kulikowskiego miała miejsce indywidualna wystawa artysty. Inna ważna wystawa Wygrzywalskiego odbyła się we lwowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w 1932 roku. Oprócz kolorystycznych, pełnych słońca i radosnych scen w okresie międzywojennym podejmował w swoich pracach również problematykę społeczną. Prace te odznaczają się nie tylko świetnym rysunkiem, lecz także dużą siłą ekspresji. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł są "Burłacy" z 1925 roku (obecnie w kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie).

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.