PRZY STUDNI, 1891

Feliks Cichocki Nałęcz pochodził z rodziny artystów, malarzy-amatorów, którzy malowali obrazy dla kościołów z okolic posiadłości powiatu Opatowa. Uczył się w Warszawie w Klasie Rysunkowej Gersona i Kamińskiego w latach 1880-1884. Następnie podjął studia w Krakowie w Szkole Sztuk Pięknych u Leopolda Löfflera, zaś w latach 1885-1888 w akademii monachijskiej u J. C. Hertericha i O. Seitza, skąd wyjechał do Paryża do Akademie Julian, gdzie naukę pobierał pod kierunkiem A. W. Bourguereau i T. Robert-Fleury. Po powrocie do kraju w 1891 osiadł w Warszawie, skąd wyjeżdżał na Podole, by malować sceny ludowe i portrety tamtejszych mieszkańców. Malował zazwyczaj obrazy małego formatu, sceny rodzajowe, portrety, obrazy o treści religijnej, ale także malowidła ścienne do kościołów w Pułtuskiem oraz rysunki do reprodukcji w "Tygodniku Ilustrowanym". Dwie kobiety ubrane w strój ludowy, w czerwonych spódnicach i czerwonych wiązanych z przodu kamizelkach, rozmawiają przy wyciąganiu wiadra z wodą ze studni z żurawiem. Umieszczone zostały w sztafażu z charakterystycznym dla monachijczyków sposobem przedstawienia otaczającej przyrody. Za nimi widoczny jest fragment ogrodu z rosnącymi w nim słonecznikami. Dalej na lekkim wzniesieniu rozpościera się łąka. Kobiety na tle intensywnej zieleni stanowią mocny akcent kolorystyczny kompozycji.