PORTRET MŁODEJ KOBIETY W KAPELUSZU, 1913-1914

"Zak, zafascynowany twórczością Leonarda, ale także Sandra Botticellego, kształtował własny typ portretu młodej, ogarniętej melancholią kobiety - linearny, statyczny w ujęciu, o wyrafinowanym, spokojnym konturze, delikatnym światłocieniowym modelunku i zimnym, jasnym kolorycie. Zostały one wykonane podobną techniką: kredkami, sangwiną, gwaszem, czasem pastelami na papierze /.../. Portrety te przedstawiają młodą kobietę, ujmując jej twarz zazwyczaj w trzech czwartych, rzadziej z profilu, czasem z głową przykrytą chustą, ze wstążką lub w kapeluszu. /.../ Niekiedy występuje w antykizującej konwencji /.../ kiedy indziej pojawia się w renesansowej stylizacji, jak w Portrecie Młodej kobiety w kapeluszu". [B. Brus-Malinowska; patrz niżej]. Na niektórych z tych portretów odnaleźć można subtelne rysy tej samej modelki, dziewczyny z prezentowanego rysunku. [porównaj: Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, s. 42-43, 108-111, kat. 88-101, il.]

Kompozycja znana jest także z drugiej, nieco mniejszej i odmiennej wersji kolorystycznej - z błękitnawą wstążką przy kapeluszu i takimi samymi lamówkami sukni (zbiory Muzeum Narodowego w Kielcach).

Porównaj:
- A. Tanikowski, Eugeniusz Zak, Wyd. Pogranicze 2003, il. 81 na s. 95, spis ilustracji: s. 180, nr 81;
- B. Brus-Malinowska, Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, s. 42-43, s. 111, nr kat. 99, il.; porównaj też nr kat. 100, 101.