Portret kobiety w kapeluszu (Portret Jadwigi Zakowej), po 1913

Wystawiany:
"Eugeniusz Zak 1884-1926", Muzeum Narodowe w Warszawie, 2004
Reprodukowany:
Katalog wystawy "Eugeniusz Zak 1884-1926",pod red. Barbary Brus Malinowskiej, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2004, il. barwna str.111 poz. 100
Artur Tanikowski, Eugeniusz Zak, Pogranicze 2003; ilustracja barwna str. 93
Eugeniusz Zak to nazwisko, które wywarło istotny wpływ na obraz polskiej sztuki dwudziestolecia międzywojennego. Jego twórczość kształtowała się i dojrzewała w orbicie tradycji i współczesności sztuki francuskiej. Przyjechał do Paryża w gorącym dla historii sztuki momencie kształtowania się nowych tendencji. Narodziny kubizmu, fowizmu i surrealizmu - wszystko to działo się na jego oczach i pobudzało wyobraźnię. Został nazwany "najbardziej paryskim z Polaków" i obok Kislinga i Makowskiego stał się ulubieńcem kolekcjonerów i historyków sztuki.
Swoje obrazy tworzył w pewnej zamkniętej formie, którą wypełniał pełną niuansów kolorystyką, lirycznym nastrojem i melancholią. Ważną rolę w jego twórczości odgrywają portrety kobiet inspirowane twórczością Leonarda i Boticellego. Najczęściej powstawały na papierze lub kartonie przedstawiające twarze kobiet z głowami przykrytymi chustką, wstążką lub kapeluszem. Oferowany obraz to portret ukochanej żony artysty Jadwigi Zakowej.
Obecnie, obrazy Eugeniusza Zaka są rzadkością na rynku aukcyjnym zarówno w Polsce jak i na świecie, co podnosi ich wartość kolekcjonerską.