Marzyciel, 1925

Obraz wystawiany:
Wystawa pośmiertna Eugeniusza Zaka, Salon des Tuileries, Palais de Bois, Paryż czerwiec 1926,
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, Muzeum Narodowe w Warszawie; 23 maja - 9 sierpnia 1992 r.
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, Muzeum Narodowe w Poznaniu; 22 sierpnia - 25 października 1992 r.
Ecole de Paris, Artyści Żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, Muzeum Okręgowe w Lesznie, maj-lipiec 2000
Reprodukowany:
Malarstwo polskie w kolekcji Ewy i Wojciecha Fibaków, WAiF - Auriga, Warszawa 1992, il. s.162;
Ecole de Paris. Artyści żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, Pałac Sztuki w Krakowie, lipiec - sierpień 1998, IRSA, Kraków 1998, il. s. 291.
Ecole de Paris, Artyści Żydowscy z Polski w kolekcji Wojciecha Fibaka, -Muzeum Okręgowe w Lesznie, il. str.60
Artur Tanikowski, Eugeniusz Zak, Pogranicze 2003 ; il. 150 str.144
Barbara Brus Malinowska, Eugeniusz Zak 1884-1926, Muzeum Narodowe w Warszawie 2004 ; il. 230, str.165
Eugeniusz Zak to nazwisko, które wywarło istotny wpływ na obraz polskiej sztuki dwudziestolecia międzywojennego. Jego twórczość kształtowała się i dojrzewała w orbicie tradycji i współczesności sztuki francuskiej. Przyjechał do Paryża w gorącym dla historii sztuki momencie kształtowania się nowych tendencji. Narodziny kubizmu, fowizmu i surrealizmu - wszystko to działo się na jego oczach i pobudzało wyobraźnię. Został nazwany "najbardziej paryskim z Polaków" i obok Kislinga i Makowskiego stał się ulubieńcem kolekcjonerów i historyków sztuki.
Swoje obrazy tworzył w pewnej zamkniętej formie, którą wypełniał pełną niuansów kolorystyką, lirycznym nastrojem i melancholią. Sam stworzył styl, który emanuje nastrojem, klimatem i nostalgią.