DZIEWCZYNA W RÓŻOWYM KAPELUSZU, OK. 1917-1921

Oferowana praca powstała podczas pobytu artysty w Polsce (1917-1922). W ocenie wielu badaczy był to jeśli nie najlepszy okres, to na pewno obfitujący w najbardziej znamienne dla jego twórczości dzieła. Powstały w tym czasie tak znane kompozycje jak: "Tancerz", "W winiarni", "Idylla", "Pieśń miłosna". Powstał również zespół przedstawień młodych kobiet, których fizjonomia jest do siebie bardzo zbliżona. Określony został swoisty typ przedstawienia dziewczyny o eterycznej urodzie, którą charakteryzują subtelne i dekoracyjne układy form oraz linie znaczące poszczególne fragmenty postaci o wydłużonych i smukłych proporcjach, ukazanych najczęściej z profilu. Praca, z którą mamy do czynienia, wyłamuje się z tej konwencji poprzez ukazanie twarzy modelki na wprost i konfrontując ją bezpośrednio z widzem. Mimo pozornego kontaktu pogrążona w myślach modelka pozostaje we własnym melancholijnym świecie. Ten jakże charakterystyczny dla Zaka zamysł artystyczny pozornego kontaktu, intryguje i nie pozostawia oglądającego obojętnym. Sama twarz kobiety zawiera w sobie reminiscencje tego, co nazwać można przedstawieniem kobiety "wiecznotrwałej", znanej nam z obrazów takich mistrzów jak Leonardo czy Botticelli jak i innych malarzy Quattrocenta, z których dorobkiem zetknął się Zak podczas pobytu we Włoszech.