POD KRZYŻEM, 1994

Eugeniusz Waniek jest honorowym profesorem Akademii sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie oraz honorowym obywatelem miasta Ustrzyki Dolne. Odznaczony Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis przyznanym przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski nadanym przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Jest fenomenem żywotności i pracowitości, świadomym współtwórcą kilku epok: od modernizmu poprzez kubizm, formizm, realizm. Doszedł do zindywidualizowanego wyrazu interpretacji otaczającego świata. W swych pracach artysta odwołuje się do własnej symboliki przedstawienia narodowej tradycji, wojny i przesiedleń, a także własnej kondycji malarskiego żywota, gdzie skromność etycznej postawy zyskiwała i zyskuje mu powszechny szacunek i poważanie. Brał udział w licznych wystawach indywidualnych, zbiorowych, ogólnopolskich i zagranicznych, organizowanych przez ZPAP, TPSP, BWA. Prace artysty znajdują się w zbiorach: Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Okręgowego w Chełmie, Muzeum w Chorzowie, Muzeum Historycznego w Sanoku, Biblioteki Narodowej w Warszawie, Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa.
Doskonałą charakterystykę twórczości Eugeniusza Wańka daje w katalogu wystawy zorganizowanej w 2006 roku z okazji stulecia artysty w Pałacu Sztuki TPSP w Krakowie Joanna Gościej-Lewińska: "Charakterystyczną cechą obrazów Eugeniusza Wańka jest ogromna dbałość o jakość wypowiedzi malarskiej - żmudne poszukiwanie dla każdego dzieła własnej kompozycji, waloru, barwy. Punktem wyjścia jest zawsze świat zewnętrzny. Ale impuls, który stał się tematem - pejzaż, wnętrze pracowni, portret, martwa natura, wydarzenie polityczne, czy obyczajowe - podlega istotnej subiektywizacji, choć tylko niewielkiemu odrealnieniu. Waniek stara się wydobyć na jaw tkwiące w motywie treści w formie jak najczystszej, jak najdokładniejszej, - by interpretacja chwilowego wrażenia uzyskała realizację plastyczną trwałą i logiczną. Różni go to niewątpliwie od tych współczesnych artystów, którzy w zdyszanej pogoni za nowinkami gubią często jakościowe walory dzieła. Krzykliwa ekspresja, uzyskana nie zawsze celowym spiętrzeniem efektów i chwilowych, choć mocnych podniet, obca jest temu malarstwu".