Koń

Twórczość Eugeniusza Markowskiego już od lat 50 cechowała się indywidualnym rysem, w owym czasie nie miała żadnych odpowiedników na gruncie rodzimej sztuki. W 1962 roku na wystawie w Zachęcie Zdzisław Kępiński uznał malarstwo Markowskiego za “jedno z najbardziej zaskakujących zjawisk w obrębie dzisiejszego polskiego malarstwa". Jego sztuka zaliczana bywa niekiedy do nurtu nowej figuracji, chociaż artysta nie należy do pokolenia jego przedstawicieli. Jego niemal obsesyjne malarstwo od początku charakteryzowało się niezwykle emocjonalnym podejściem artysty i maksymalną ekspresją, które budzą skojarzenia ze sztuką prymitywów czy z dużo późniejszą estetyką graffiti. Bożena Kowalska zauważyła, że brutalne malarstwo Markowskiego z dwudziestoletnim wyprzedzeniem zapowiadało pojawienie się Neue Wilde (nowych dzikich). Co ciekawe Niemcy już wówczas od dawna interesowali się polskim “barbarzyńcą", nazwali go “Lutrem w malarstwie". Wizerunki zwierząt należą do stałego repertuaru motywów w malarstwie Eugeniusza Markowskiego, najczęściej bohaterem jego obrazów jest jednak człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Bogata faktura obrazów a także ich groteskowy wyraz zbliżają jego sztukę do poetyki art brut i twórczości Jeana Dubuffeta. Pomimo tego obecne jest u Markowskiego dążenie do podskórnej harmonii, widoczne są odwołania do antyku i renesansu.

Malarz, grafik, scenograf. W 1938 uzyskał dyplom warszawskiej ASP w pracowni prof. Tadeusza Pruszkowskiego. Przez wiele lat pracował jako dziennikarz i dyplomata, m.in. w Kanadzie i we Włoszech. Właśnie w Italii miał możliwość zapoznania się zarówno z twórczością klasyków renesansu jak i włoskich futurystów. Tam też związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative, z którą wielokrotnie wystawiał. Do kraju powrócił w 1955 roku. Od 1969 był pedagogiem w macierzystej uczelni. Należał do nurtu nowej figuracji. Bohaterem jego obrazów jest człowiek poddany ciśnieniu negatywnych emocji, zdeformowany człowiek - potworek, na poły śmieszny, na poły tragiczny. Bogata faktura obrazów a także ich groteskowy wyraz zbliżają jego sztukę do poetyki art brut i twórczości Jeana Dubuffeta. Pomimo tego obecne jest u Markowskiego dążenie do podskórnej harmonii, widoczne są odwołania do antyku i renesansu. W 1963 artysta brał udział w Biennale w Sao Paulo. Jest laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida z 1984 oraz ustanowionej w Poznaniu Nagrody Kolekcjonerów im. dr. Lecha Siudy z 1998 roku.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.