Autoportret z paletą

"Wyznam, że od dawna dręczy mnie to pytanie, gdy myślę o sztuce Eugeniusza Eibischa, gdy powracam do jego obrazów po dłuższej lub krótszej przerwie. Mówi się o nim: 'kolorysta', czołowy, znakomity przedstawiciel polskiego 'koloryzmu'… Czy jednak słowa te, niby to pełne atencji, nie zwodzą nas na manowce?... Zawarta w nich absolutyzacja środków, ściślej mówiąc - jednego ze środków malarstwa - czy nie oznacza poniekąd uchylenia innych, niemniej chyba istotnych, gdy mowa o sztuce, pytań psychologicznych lub zgoła filozoficznej natury (…). Jest rzeczą jasną: artysta tego typu i tej moralności co Eibisch w twórczej transpozycji motywu dojść może do progu abstrakcji, ale go nie przekracza - po prostu dlatego, że takie jest jego miejsce i wola w aktualnym sporze 'o istnienie świata'. W dziele twórczej transpozycji, której celem jest poznanie świata poprzez ekspresję własnej myśli artysty, posługuje się on wszystkimi środkami, jakie w swej dyspozycji posiada sztuka malarska. Zrozumiałem, że proces abstrahowania w stosunku do rzeczywistości naturalnej - tak istotny, by nie rzec: decydujący dla kompozycji malarskiej - w malarstwie Eibischa dokonuje się w samym wyborze motywu, bardziej nawet niż w jego późniejszym zaaranżowaniu. W dalszym ciągu rozmowy, gdy rozpatrywane były poszczególne przęsła budowy obrazu, uwydatniła się raz jeszcze niesłuszność - wręcz absurdalność! - terminu 'koloryzm', którym nagminnie częstuje się sztukę Eibischa. W ogóle te etykiety...".
JULIUSZ STARZYŃSKI, O MALARSTWIE EIBISCHA, [W:] EUGENIUSZ EIBISCH. OBRAZY OLEJNE, RYSUNKI, WARSZAWA 1967, s. 11-13

Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa. W 1922 roku wyjechał do Paryża. W czasie pobytu we Francji dużo wystawiał m.in.: na salonach paryskich: Jesiennym i Niezależnych. W 1939 roku wrócił do Polski; objął katedrę rysunku w krakowskiej ASP, a od 1945 roku był rektorem tejże uczelni. W latach 1950-19 był profesorem malarstwa w ASP w Warszawie. Po wojnie brał udział w wielu prestiżowych wystawach na świecie. Otrzymał nagrodę Guggenheim Museum w 1960 roku W okresie paryskim malował pejzaże, martwe natury i portrety bliskie stylistyce Chaima Soutine'a. W latach późniejszych potwierdził swą przynależność do nurtu kolorystycznego.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.