Cukiernica skrzynkowa, około połowy XIX w.

Emil (Emilian) Radke był czynny w Warszawie od lat trzydziestych do ok. 1867 roku. W 1844 i 1845 roku był wymieniony w spisach jako złotnik, prowadzący warsztat przy ul Miodowej nr hip. 496 w pałacu Biskupów Krakowskich. Srebra Radkego reprezentują bardzo wysoki poziom techniczny; w dekoracjach stosował formy późnoklasycystyczne, zdobienia empirowe, a także bardzo często formy neorokokowe, które swoją bujnością i dekoracyjnością wyróżniają się wśród wyrobów warszawskich.