Wazon, po 1900 r.

Emile Gallé był botanikiem, chemikiem, pisarzem i kupcem, a przede wszystkim projektantem szkła, ceramiki i mebli. Od roku 1870 współpracował z ojcem, ceramikiem Charles`em Gallé Reinemer, właścicielem (od 1845 roku) zakładów zdobniczych szkła stołowego w Lancy i fabryki fajansów w Raon, później Saint-Clement. W 1874 roku otrzymał kierownictwo przeniesionej z Saint-Clement do Lancy fabryki fajansów. W 1878 roku brał udział w paryskiej Wystawie Światowej, na której po raz pierwszy eksponował szkła emaliowane i rzeźbione, dekorowane motywami zaczerpniętymi ze sztuki orientalnej i wschodnio-azjatyckiej. Na wystawie Union Centrale w 1884 roku zaprezentował szkła powlekane, m.in. z wtopioną między warstwy folię metalową, naśladujące w barwie kamienie półszlachetne i zdobione motywami ze świata flory i fauny. Od ok. 1890 roku została podjęta seryjna produkcja trawionych i rzeźbionych przedmiotów dekoracyjnych ze szkła warstwowego oraz zastaw stołowych. Szczytowy okres twórczości artystycznej Emile Gallé to paryskie wystawy światowe w 1889 i 1900 roku, które przyniosły mu Wielkie Nagrody i złote medale. Do najbliższych jego współpracowników należeli: malarze, projektanci i artyści rzemieślnicy - Louis Hestaux, Paul Holderbach i Auguste Herbat, mistrz hutniczy Julien Roiseux, kierownik pracowni grawerskiej Ismael Soriot i Emile Lang, a także botanik i malarz Tokousu Takacyma.