Bednarz, 1934 r.

Przez cały okres dwudziestolecia międzywojennego Warszawa była jednym z wiodących ośrodków kultury jidysz. W mieście działało kilkanaście ośrodków kulturalnych, wydawano czasopisma społeczno-polityczne i magazyny literackie. Od 1923 roku w Warszawie działało również towarzystwo poświęcone rozwijaniu żydowskiej kultury artystycznej. Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych (Jidiszer Gezelszaft cu Farszprajnt Kunst) aż do wybuchu wojny regularnie organizowało ekspozycje prezentujące dorobek artystów związanych z gminami wyznania mojżeszowego. Organizacja miała na celu nie tylko promocję sztuki, ale przede wszystkim rozproszonego dotychczas środowiska artystycznego. Z ŻTKSP współpracowało kilku redaktorów pism kulturalnych oraz mecenasów oferujących młodym studentom stypendia. Wiodącym polem działań towarzystwa były jednak wystawy.

Na jednej z nich, w 1935 roku, zaprezentowana została rzeźba "Bednarz". Jej autorem był niespełna trzydziestoletni Efraim Frydman. O życiu artysty wiadomo niewiele. Studiował od 1925 roku w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Rzeźbił głównie w drewnie. W swoich pracach podejmował często tematykę społeczną - przedstawiał rzemieślników i wędrowców. Być może był spokrewniony z dwoma innymi, żydowskimi artystami związanymi z Warszawą: Abrahamem i Feliksem Frydmanem. Nie wiadomo kiedy i w jakich okolicznościach artysta zmarł.