''Enigma Variations #6, 1971 r.

"Zawsze czułem się dobrze z formami geometrycznymi. Uważałem, że są ciekawym obiektem, który można przedstawiać w niezliczonej ilości wariacji, ponadto zawsze w jakiś sposób wchodzą w dialog z historią sztuki. Jednak, generalnie rzecz ujmując, nigdy nie myślałem o obrazach dogmatycznie - czułem, że nie chcę kuleć w żadnym ze stylów. Za moją twórczością od zawsze stoi niesłabnąca miłość do malarstwa i wytwarzania sztuki".
Ed Mieczkowski

Praca "Enigma Variations #6" powstała w ostatnim roku funkcjonowania Anonima Group, zrzeszającej oprócz Edwina Mieczkowskiego, Francisa Hewitta oraz Ernsta Benkerta. Ich jedenastoletnia współpraca zaowocowała powstaniem licznych dzieł, sytuujących się w ramach monochromatycznej abstrakcji geometrycznej. Pomimo sugestywnej nazwy tego artystycznego kolektywu, jej przedstawiciele nie zobowiązali się do zachowania anonimowości, ani tym bardziej nie zdecydowali się na unifikację swoich działań. Wierzyli, że poprzez zachowanie indywidualnego języka w obrębie ustalonych grupowo zasad, mogą osiągnąć doskonalsze efekty. Pragnęli skupić się na dążeniu do szerzej zakrojonego celu, za jaki uznali dokonanie transpozycji doświadczenia trójwymiarowości na powierzchniach dwuwymiarowych. Byli przekonani, że możliwość porównywania ich poszczególnych rozwiązań charakteryzujących się pewną autonomią może pozwolić na urzeczywistnienie tych założeń. Ich dążenie podyktowane było szczególną fascynacją naukowymi podstawami percepcji wzrokowej - pragnęli przeanalizować to zjawisko w swojej sztuce. Znaczące jest, że zdecydowali się swój proces twórczy sformalizować i ująć w pewne reguły. Dominującą cechą ich sztuki miał być porządek, stąd swoje kompozycje opierali na bazie kraty i wykorzystywali trzy neutralne kolory, czyli szary, biały i czarny. Starali się, by płaszczyzny w ich kompozycjach były równomiernie rozmieszczone i podzielone siatką równoległych linii. W zgeometryzowaniu ukazywanych struktur upatrywali szansę na osiągnięcie klarownego przekazu i formy. Jednocześnie ich banalna identyfikacja wykluczała podejmowanie prób interpretacji wykraczających poza założenia grupy. Ograniczona ilość wykorzystywanych kształtów gwarantowała ich powtarzalność, w której artyści upatrywali szansy na ułatwienie porównywalności poszczególnych realizacji. Nie ograniczali się oni jednak do działań stricte artystycznych i stworzyli manifesty, kodyfikujące zasady ich twórczości, jednoczące członków Anonima Group i objaśniające zasady nowej sztuki. Opracowali również czteroletni plan produkcji cyklu, mającego doprowadzić do rozwiązania podjętego problemu. "Plan koncentruje się na pewnych określonych znamionach struktur wizualnych: będą to sprawdzalne, dwuwymiarowe i monokularne bodźce doświadczenia w domniemaniu trójwymiarowego, wyliczone (...) w kolejności ich psychologicznie potwierdzonej ważności i rzetelności".

Strategia funkcjonowania Anonima Group wykazuje liczne analogie z procesem prowadzenia badań naukowych, co wydaje się świadomym działaniem - skoro problem mechanizmu postrzegania został zaczerpnięty z nauk biologicznych, stamtąd przejęto również strategię jego eksplorowania. Chłodny racjonalizm takich dociekań wpisywał się w dążenie artystów do wypracowania sztuki obiektywnej, przeciwstawnej ówcześnie panującemu kultowi abstrakcjonizmu ekspresyjnego. Artyści Anonima Group sprzeciwiali się dostosowywaniu się do potrzeb widza.

"Enigma Variations #6" z jednej strony kultywuje założenia grupy, z drugiej czytelne jest w niej również odstąpienie od jednej z jej fundamentalnych zasad - Mieczkowski przestał ograniczać się do trzech barw i włączył do swojego malarstwa m.in. zieleń i czerwień. Tym samym przestał skupiać się jedynie na percypowaniu głębi i jej najdoskonalszym zapisie. Podjął się analizy nowych kwestii związanych z iluzją optyczną wypływających z kontrastowych zestawień. Z czasem posunął się jeszcze dalej i swoje eksperymenty realizował w quasi-instalacjach, czego przykładem może być "Anvil" z 1987.

Jak powiedział artysta: "Zawsze czułem się dobrze z formami geometrycznymi. Uważałem, że są ciekawym obiektem, który można przedstawiać w niezliczonej ilości wariacji, ponadto zawsze w jakiś sposób wchodzą w dialog z historią sztuki. Jednak, generalnie rzecz ujmując, nigdy nie myślałem o obrazach dogmatycznie - czułem, że nie chcę kuleć w żadnym ze stylów. Za moją twórczością od zawsze stoi niesłabnąca miłość do malarstwa i wytwarzania sztuki".
Obrazy czarno-białe i szare, katalog wystawy Grupy Anonima (Ernst Benkert, Francis Hewitt, Edwin Mieczkowski), Galeria Foksal, Warszawa 1966, s. 17 (spis prac eksponowanych).


Artysta zaliczany jest do twórców op-artu, chociaż sam nigdy nie lubił tego terminu. W swoich pracach badał wizualne i psychologiczne oddziaływania kolorów, kształtów i wzorów. W 1957 roku ukończył Cleveland Institute of Art, BFA oraz w 1959 roku Carnegie Tech. MFA. Od 1959 roku wykładał na Faculty Cleveland Institute of Art, a od 1963 roku na Western Reserve University. W 1960 roku Mieczkowski wraz z Ernstem Benkertem oraz Francisem Hewittem założył grupę artystyczną Anonima Group (1960-71). Sprzeciwiali się oni skrajnemu konsumeryzmowi oraz dostosowywaniu się artystów i ich sztuki do potrzeb widza. Celem ich twórczości było precyzyjne śledztwo naukowych fenomenów oraz psychologii percepcji optycznej. Działalności malarskiej towarzyszyła także aktywności pisarska, w postaci propozycji, projektów i manifestów.
W 1966 roku prace artystów z Anonima Group zostały wystawione w warszawskiej Galerii Foksal na wystawie "Obrazy czarno-białe i szare". Prezentowana praca pochodzi właśnie z tej wystawy. Prezentująca w komunistycznej Polsce tak radykalne wystawy Galeria Foksal, uważana była za jedno z najważniejszych miejsc sztuki awangardowej na świecie.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.