Deska z kościółkiem i taśmami, 2018 r.

Charakterystycznym materiałem wykorzystywanym przez Mląckiego we wczesnych pracach był czarny sznurek, którym owijał swoje obiekty. Z czasem bardziej skupił się na malarstwie, a jego paleta rozjaśniła się – obecnie przeważa w niej biel, beże i szarości. Dla artysty bardzo ważne są przedmioty i ich symbolika. Pojedynczy przedmiot często staje się głównym tematem obrazu, tak jak świece czy koperty, którym poświęcił całe serie płócien. Autor tworzy iluzje prawdziwych elementów architektonicznych (okien, drzwi, kontaktów i gniazdek elektrycznych), a także realizacje ścienne. Jerzy Hanusek opisuje jego twórczość: „Prace Mląckiego wchodzą zawsze w silne relacje z przestrzenią i architekturą wnętrza, w którym są pokazywane: ingerują, dopełniają i w rezultacie transformują przestrzeń. Mlącki nie tyle maluje przedmioty, ile usiłuje je odtworzyć w nowej przestrzeni, o której trudno powiedzieć, w jakiej mierze jest jeszcze fizyczna, w jakiej już imaginacyjna. Artysta nie maluje okna na obrazie, dąży raczej do tego, by obraz stał się oknem. Wiszące na ścianach prace otwierają iluzyjnie przed widzem nowe obszary, raz wypełnione rozproszonym, łagodnym światłem, innym razem będące czarną czeluścią. Iluzja i emanujące z obrazów światło są środkami, które służą Mląckiemu do przekształcania przestrzeni fizycznej w metafizyczną. Światło kreowane przez artystę interferuje ze światłem w galerii, definiuje też iluzyjne przestrzenie, które przenikają się z przestrzenią galerii. Iluzja staje się refleksem innego wymiaru, ulotnego porządku, który na przemian konkretyzuje się i rozpływa. Widzimy na ścianie kontakt, podchodzimy i okazuje się, że jest to obraz. Dostrzegamy z daleka stół i wokół niego taborety. Podchodzimy bliżej i spostrzegamy coś zupełnie innego: obraz namalowany na szklanych kubikach. Oddalamy się i znowu zjawia się stół otoczony taboretami. W granicznym przypadku zdezorientowany widz ma trudności z identyfikacją prac na wystawie. Artysta sięga do iluzji, bo interesują go problemy transcendowania rzeczywistości, jej przypływy i odpływy (Jerzy Hanusek, Kilka Słów o Dariuszu Mląckim,[w:] Otwarta Pracownia 2000, Kraków 2000).

W latach 1985-89 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom pod kierunkiem profesorów: Tadeusza Dominika, Zbigniewa Gostomskiego oraz Ryszarda Winiarskiego. W latach 1992-2001 prowadził pracownię malarstwa w Europejskiej Akademii Sztuk w Warszawie. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Stowarzyszenia Otwarta Pracownia w Krakowie. Współpracuje z Galerią Rzeźby w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, Galerią Białą w Lublinie, galerią Otwarta Pracownia w Krakowie, ABC w Poznaniu, Galerią Koło w Gdańsku, Bunkrem Sztuki w Krakowie, Galerią Art w Warszawie, Centrum Rzeźby w Orońsku. Jest stypendystą Fundacji Kultury, Ministerstwa Kultury i Sztuki, Fundacji Kultury Polskiej, Fundacji Stefana Batorego. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Centrum Rzeźby w Orońsku, Fundacji Adenauera, Muzeum w Chełmie, Galerii Studio, Kolekcji Perii, Galerii Białej w Lublinie, Galerii Narodowej Zachęta oraz w kolekcjach prywatnych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.