PORTRET LUDWIKA PUGETA, około 1935

Stawiński był związany ze środowiskiem krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, na której studiował w latach 1928-1934. Był współzałożycielem "Grupy Krakowskiej", ugrupowania o awangardowych aspiracjach i lewicowych poglądach, do którego należeli m.in. Jonasz Stern, Maria Jarema, Sasza Blonder. Brał udział w wystawach grupy, które odbyły się we Lwowie (1933), Krzemieńcu (1934) Krakowie (1935). W czasie wojny mieszkał w Krzemieńcu, potem, jak wielu repatriantów, osiedlił się w Bytomiu. W jego obrazach uwaga skupiona jest na kolorze, do głosu dochodzi też czasem skłonność ku surrealizmowi.
Ludwik Puget (1877 Kraków - 1942 Auschwitz) - rzeźbiarz, malarz i historyk sztuki. Wywodził się z rodziny pochodzenia francuskiego, obdarzonej indygenatem w 1726 roku. Studiował rzeźbę w Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Alfreda Dauna (1895-1897). Równocześnie uzupełniał wiedzę studiując historię sztuki na UJ. Dalsze studia odbył w Paryżu, a po powrocie szlifował umiejętności w pracowni Konstantego Laszczki. Został członkiem Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". Od 1907 roku współpracował z artystami tworzącymi kabaret "Zielony Balonik", zajmując się modelowaniem i animacją lalek. Dla kabaretu pisał także fraszki. W latach 1915-1918 wykładał na kursach dla kobiet im. A. Baranieckiego, pod koniec I wojny światowej (w 1918) wyjechał do Francji. W 1925 na Wystawie Sztuki Zdobniczej w Paryżu organizował dział polski. Został odznaczony Legią Honorową. Po powrocie do Polski objął stanowisko kustosza muzeum miejskiego w Poznaniu. Dla Poznania stworzył Pomnik Wolności (1927), a 2 lata później kierował pracami konserwatorskimi na zamku poznańskim. W 1930 roku założył w Poznaniu kabaret "Różowa Kukiełka", którego występy po powrocie do Krakowa przeniosły się do mieszkania państwa Pugetów na ulicę Piłsudskiego 18. Teksty kabaretowe Ludwik Puget pisał wraz z synem Jackiem (ur. 1904 r.), również rzeźbiarzem. Równocześnie działał w amatorskim teatrze plastyków "Cricot", istniejącym do 1939 roku. Publikował w krakowskim "Czasie" i "Ilustrowanym Kurierze Codziennym" (`IKC`). Jako rzeźbiarz wykonywał niemal wyłącznie portrety, m.in. Olgi Boznańskiej, Zofii Jachimeckiej i Karola Huberta Roztworowskiego. Pozostawił także studia zwierząt, np. "Lwy" (1913). Do KL. Auschwitz trafił po aresztowaniu w Domu Plastyków przy ulicy Łobzowskiej, gdzie w czasie wojny pracował jako kelner. Jego ostatnią pracą jest portret psa, wykonany już w Oświęcimiu.