Portret chłopca z piłką, 1937

Malarz, początkowo uczył się rysunku u W. Gersona, naukę kontynuował w Monachium, oraz krótko w Krakowie u Leona Wyczółkowskiego, w 1897 wyjechał do Paryża, gdzie kształcił się w Académie Julian, Académie Vitti i Académie Colarossi. Do 1907 miał pracownię w Paryżu, w tym czasie odwiedzał często Włochy. Po powrocie do kraju, ok. 1907, prowadził w Łodzi własną szkołę malarstwa. Lata I wojny spędził w Rosji. W 1923 wykupił dom rodzinny w Pabianicach, gdzie zgromadził bogatą kolekcję sztuki oraz własne prace. Podczas okupacji cały majątek i dorobek artystyczny Nawrockiego skonfiskowano. Do Pabianic wrócił po tragicznych przejściach wojennych w 1945. Artysta był m. in. członkiem Towarzystwa Artystów Polskich w Paryżu, TZSP w Warszawie. Wiele wystawiał w Polsce i w Paryżu. W swojej wczesnej twórczości nawiązywał do wątków symboliczno-ekspresjonistycznych, wykorzystując swój realistyczny warsztat. Malował portrety, wiele z nich to zamówienia oficjalne, portretował m in. późniejszych prezydentów Francji - A. C. Fallieresa i G. Doumerque`a, przedstawicieli znanych włoskich rodzin, a w kraju - Stanisława Wojciechowskiego, Ignacego Paderewskiego, przedstawicieli wojska i duchowieństwa. Malował także pejzaże.