Czas

Projekty dekoracji ściennych stanowią istotny epizod w artystycznej biografii Bolesława Cybisa. Nad tego rodzaju zleceniami pracował zarówno indywidualnie jak i wraz z innymi artystami tworzącymi pod szyldem "Bractwa św. Łukasza", które to bractwo działające pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego zrealizowało między innymi monumentalne dekoracje w Gimnazjum Macierzy Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku (1938) oraz wystrój malarski Pawilonu Polskiego na Wystawie Światowej w Nowym Jorku (1939). Pod nadzorem Pruszkowskiego powstał także w latach trzydziestych wystrój trzech polskich transatlantyków: M/S "Piłsudski", M/S "Batory" oraz M/S "Chrobry", w których to pracach miał Cybis znaczny udział. Należy wymienić także wykonany wspólnie z Janem Zamoyskim fresk w hallu Wojskowego Instytutu Geograficznego w Warszawie (1937). Prezentowana praca o tematyce alegorycznej stanowi prawdopodobnie jeden z projektów, które artysta mógł wykonać dla jednej z amerykańskich jednostek pływających w późniejszym okresie działalności o czym świadczy typ przedstawienia - wydłużone postaci, liryczny, bliski surrealizmowi nastrój i mocny, wyrazisty kontur.
Pochodzenie: aukcja Lipert Gallery, New York; kolekcja prywatna New York
Bolesław Cybis był jednym za najbardziej oryginalnych i rozpoznawalnych polskich artystów, tworzących w pierwszej połowie XX wieku. Urodzony na Krymie artysta swoją edukację rozpoczynał w Charkowie, gdzie przystąpił do stowarzyszenia młodych plastyków "Związek Siedmiu". W owym czasie zrodziło się zainteresowanie Cybisa rzeźbą. Po przyjeździe do Polski w 1923 roku wstąpił do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie na gruncie zawiązanych w warszawskiej szkole znajomości zrodziło się "Bractwo św. Łukasza", którego założenia formalne opierały się na powrocie do artystycznych wzorców z XVI i XVII w. Wpływ "Bractwa.." widoczny był w sztuce Cybisa, jednocześnie cały czas pracował nad wykształceniem indywidualnego stylu, który cechował rodzaj mistycznego liryzmu, obecny także w rzeźbach artysty. Na przełomie lat 20 i 30 współpracował z zakładem ceramicznym Wojnacki - Czechowski, gdzie wyrabiano wazony, misy i figurki porcelanowe. Prawdziwy rozkwit działalności rzeźbiarskiej Bolesława Cybisa nastąpił po wyjeździe do Ameryki Północnej w 1939 roku. W 1940 rozpoczął wyrób dekoracyjnych, seryjnych rzeźb ceramicznych w swoim domu w Astorii. Wspólnie z żoną Marią Cybisową projektował figurki zwierząt, aniołów i syren. Dwa lata później w Trenton w stanie New Jersey powstało artystyczne studio ceramiczne, gdzie poza wyrobem niewielkich figurek artysta zajął się po raz pierwszy tworzeniem porcelanowych rzeźb, które od razu zyskały sobie przychylność odbiorców. Do swojej śmierci w 1957 roku Bolesław Cybis zajmował się wyłącznie tworzeniem rzeźb, w których, mimo licznych komercyjnych sukcesów i wielu zleceń, udało się artyście zachować szczególny charakter i rozpoznawalny styl.