Chinka (Pani z papierosem, Głowa II, Sąsiadka, Portret), około 1928 r.

W tekście do katalogu wystawy "Bolesław Cybis 1895 - 1957" Anna Prugar - Myślik pisze: "Obrazy Bolesława Cybisa z lat 20. I 30. - okresu, kiedy tworzył prace najbardziej indywidualne - wykazują, jak ten polski malarz żywo reagował na najważniejsze artystyczne tendencje swego czasu. W jego obrazach odnajdujemy elementy typowe dla Nowego Realizmu, "magicznego realizmu", pewnej odmiany ekspresjonizmu, klasycyzmu Picassa. Można powiedzieć, że wprawdzie wszystkie te tendencje znalazły odbicie w twórczości malarzy skupionych w "Bractwie św. Łukasza", ale szczególny wyraz osiągnęły w dziele Cybisa. (...) Nowa Rzeczywistość, wspomagana metafizycznym malarstwem włoskim, była niemiecką odmianą ogólnoeuropejskich tendencji do stworzenia sztuki jednocześnie narodowej i nowoczesnej. Ten oschły realizm, ujawniający zamiłowanie do swojskości i sentymentalizmu, znalazł wrażliwych odbiorców wśród artystów polskich lat dwudziestych, którym przyświecały zbliżone cele, należących do Rytmu, Wileńskiego Towarzystwa Artystów Plastyków, a przede wszystkim do "Bractwa św. Łukasza".
Bolesław Cybis był jednym za najbardziej oryginalnych i rozpoznawalnych polskich artystów, tworzących w pierwszej połowie XX wieku. Urodzony na Krymie artysta swoją edukację rozpoczynał w Charkowie, gdzie przystąpił do stowarzyszenia młodych plastyków "Związek Siedmiu". W owym czasie zrodziło się zainteresowanie Cybisa rzeźbą. Po przyjeździe do Polski w 1923 roku wstąpił do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, gdzie na gruncie zawiązanych w warszawskiej szkole znajomości zrodziło się "Bractwo św. Łukasza", którego założenia formalne opierały się na powrocie do artystycznych wzorców z XVI i XVII w. Wpływ "Bractwa.." widoczny był w sztuce Cybisa, jednocześnie cały czas pracował nad wykształceniem indywidualnego stylu, który cechował rodzaj mistycznego liryzmu, obecny także w rzeźbach artysty. Na przełomie lat 20 i 30 współpracował z zakładem ceramicznym Wojnacki - Czechowski, gdzie wyrabiano wazony, misy i figurki porcelanowe. Prawdziwy rozkwit działalności rzeźbiarskiej Bolesława Cybisa nastąpił po wyjeździe do Ameryki Północnej w 1939 roku. W 1940 rozpoczął wyrób dekoracyjnych, seryjnych rzeźb ceramicznych w swoim domu w Astorii. Wspólnie z żoną Marią Cybisową projektował figurki zwierząt, aniołów i syren. Dwa lata później w Trenton w stanie New Jersey powstało artystyczne studio ceramiczne, gdzie poza wyrobem niewielkich figurek artysta zajął się po raz pierwszy tworzeniem porcelanowych rzeźb, które od razu zyskały sobie przychylność odbiorców. Do swojej śmierci w 1957 roku Bolesław Cybis zajmował się wyłącznie tworzeniem rzeźb , w których, mimo licznych komercyjnych sukcesów i wielu zleceń, udało się artyście zachować szczególny charakter i rozpoznawalny styl.