Biegnąca kobieta, 1948 r.

Prezentowana „Biegnąca kobieta“ należy do nielicznego zespołu prac powstałych w latach 40. Dzieło jest tym ciekawsze, że można go interpretować jako pomost pomiędzy warszawskim, a amerykańskim okresem twórczości artysty. Figura biegnącej kobiety nawiązuje luźno do przedwojennych rysunkowych szkiców, które Cybis wykonał pracując nad plafonem „Polskie niebo” w gdańskim Gimnazjum Polskim w latach 1937-1938. Tańcząca, czy biegnąca postać oraz jej bujne, rozwiane na wietrze szaty kształtowane są wedle wzorów sztuki klasycznej. Przywodzić mogą na myśl przedstawienia Bachantek, np. Obraz Nicolasa Poussina ze zbiorów londyńskiej National Gallery „Bachanalia przed hermą Pana”, czy taneczne sceny z greckich, czerwonofigurowych waz. W tle kompozycji Cybisa roztacza się pustynny, skalisty pejzaż niewątpliwie powstały pod wpływem amerykańskich podroży artysty. Jeszcze późną jesienią 1939 roku Cybis jeździł po rezerwatach amerykańskich Indian, gdzie szkicował motywy folklorystyczne, typy i pejzaże. W „Biegnącej kobiecie” pejzaż amerykańskiej prerii rozbudowany został o nowoczesne elektryczne słupy „Biegnąca kobieta“- wprowadzające do kompozycji element surrealistyczny i niepokojący.

W Petersburgu rozpoczął studia rysunku i rzeźby. Podczas wojny domowej w Rosji uciekł do Turcji, gdzie przebywał do 1922. W Stambule utrzymywał się rysowania portretów i produkcji ceramicznych fajek, które projektował. W 1923 znalazł się w Warszawie, gdzie studiował przez trzy lata pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego. Współzałożyciel Bractwa św. Łukasza. Celem tego swoistego cechu było dążenie do perfekcji warsztatowej na gruncie ideowym sztuki polskiej. Wraz z innymi artystami namalował 7 dużych kompozycji historycznych wystawionych w Pawilonie Polskim Wystawy Światowej w Nowym Jorku w 1939. Wojna zastała go w USA, tam też pozostał, zmarł tragicznie w 1957. Okres międzywojenny spędzony w Polsce należy do najbardziej aktywnego artystycznie w jego życiu. Wypracował swój własny, oryginalny styl, interesował się, nawiązywał i przetwarzał dzieła dawnych mistrzów - Primavera, Toaleta. Eksperymentował w zakresie technik i technologii marskich, wprowadzał do obrazów polerowane elementy złoceń, piasek, tkaninę. W USA założył atelier wytwarzające małe formy ceramiczne. Osiągnął wielki sukces finansowy, założył wytwórnię porcelany. Zainwestował majątek w produkcję filmową, zbankrutował i popełnił samobójstwo. Bez wątpienia jedna z największych indywidualności w polskiej sztuce.