Ziemia (La Terre), 1902

Jeden z najwybitniejszych rzeźbiarzy polskich żyjący na przełomie XIX i XX wieku Określany przez krytyków jako artysta awangardowy i futurystyczny. Przedstawiciel nurtu symbolistycznego, którego twórczość plastyczna zyskała rozgłos i uznanie krytyków i publiczności w Paryżu dokąd wyjechał po przerwaniu studiów w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych i oddając się twórczości, został aż do śmierci w 1954 r.
Pod wpływem filozofii Stanisława Przybyszewskiego tworzył alegoryczno-symboliczne rzeźby i obrazy o tematyce oddającej dramat ludzkiej egzystencji. Najciekawszy okres twórczości artysty przypada na lata 1902-1914. Dzieło należy do serii kompozycji alegorycznych mieszczących się w nurcie stylizacji secesyjnej, opartej na dynamicznym traktowaniu materii, z której wyłania się symboliczna postać.