Świątynia zaczarowana, 1902 (Sanctuaire enchante)

Bolesław Biegas, pomimo trudności finansowych i zdrowotnych, dzięki pomocy protektorów, wśród których znalazł się między innymi A. Świętochowski, zaczął pracować nad rozwojem swojego talentu, a nawet miał początkowo małe wystawy swoich prac. W 1896 roku rozpoczął studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Dauna i Laszczki. W 1901 roku wyjechał na stypendium do Paryża, tu stał się protegowanym rodziny Trźtschla, wyjeżdżał na odpoczynek do jego majątku pod Kijowem. W Paryżu pozostał do końca życia. Jego twórczość przechodziła gwałtowne zmiany ideowe i formalne. Artysta zaczynał od rzeźb naturalistycznych. Potem nadawał swoim pracom wymowę symboliczną, a naturalizm służył mu jako środek ekspresji. W końcu pojawia się u niego tendencja do geometrycznej, zwartej bryły. Okazał się również bardzo dobrym portrecistą. Około 1900 roku Biegas zaczął, za namową Wyspiańskiego, malować, a nieco później również pisać. Tworzył eseje, dramaty. Bardzo często brał udział w wystawach, miał również indywidualne wystawy. W krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych wystawiał po raz pierwszy w 1897 roku. W 1905 roku miał indywidualną wystawę w Salonie Krywulta w Warszawie. W 1909 roku miał swoją wystawę, głównie prac malarskich, w Salonie Kulikowskiego w Warszawie. Poza krajem wystawiał między innymi w Petersburgu, w Kijowie (1905), w Amsterdamie i w Rzymie. Po przeniesieniu się do Paryża wystawiał wielokrotnie na Salonach National des-Beaux-Arts, d`Automne, des Independants, w galeriach Seligamanna, Arts et Artistes Polonaise. Jego dzieła są obecnie przechowywane w muzeach narodowych Krakowa, Warszawy, Poznania.
Prezentowane dzieło należy do serii silnie zgeometryzowanych reliefów, jakie powstawały na początku pobytu Biegasa w Paryżu, kiedy artysta postawił sobie za cel dążenie do uproszczenia formy. W 1904 roku ukazał się w Krakowie esej jego autorstwa Wędrówki ducha myśli. Ta filozoficzna wizja artysty, przedstawiona w konwencji podróży kosmicznej, zawiera opisy odpowiadające formom jego rzeźb z tego okresu. Pojawiające się w książce maski o oczach - oknach znalazły odzwierciedlenie w tym między innymi dziele. Było ono prezentowane na wystawie będącej pierwszą w Polsce pośmiertną prezentacją jego prac rzeźbiarskich i malarskich w tak szerokim wyborze*.