Pole słoneczników wczesną jesienią

Malarz, filolog klasyczny, literat, pedagog. Po przerwaniu studiów u Floriana Cynka na krakowskiej ASP, drogą samodzielnej pracy doskonalił swój warsztat malarski. Od 1905 roku pracował w Gimnazjum w Bochni. Był członkiem artystycznego ugrupowania Grupa Dziesięciu, do którego należeli m. in. A. Bunsch, W. Hofman i T. Grott. Uczestniczył od 1929 r. w wystawach zbiorowych w Warszawie, Krakowie, Lwowie i Cieszynie. Utrzymywał więzy serdecznej przyjaźni z malarzami - M. Samlickim, T. Sewerynem, T. Grottem i in. W ich gronie wyjeżdżał na plenery malarskie. Uprawiał - prawie wyłącznie - malarstwo sztalugowe, doprowadzone dzięki talentowi oraz pracowitości do znacznego rozkwitu ilościowego. Był przede wszystkim pejzażystą, malował także portrety i martwe natury. Należał do rzędu malarzy poszukujących nowych sposobów technicznych i środków plastycznego wyrazu.