"Macierzyństwo", lata 70. XX w.

WYSTAWIANY:
- "Tunel czasu. Warszawska rzeźba końca wieku", Salon Sztuki Współczesnej, Bydgoszcz, 1999, Galeria DAP, Warszawa, 1998 (oryginał)
- Wystawa rzeźby współczesnej ze zbiorów CRP, Staszowski Ośrodek Kultury, Staszów, 1997 (oryginał)
- Rzeźby i rysunki Barbary Zbrożyny, Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni, Oddział Muzeum Narodowego w Warszawie, maj 1995 (oryginał)
- Barbara Zbrożyna, Muzeum Sztuki Współczesnej, Radom, 1995 (oryginał)
- Barbara Zbrożyna, Galeria ZAR, Warszawa, 1985 (oryginał)
- "Polsk skulptur", Charlottenborg, Kopenhaga, 1978 (oryginał)

LITERATURA:
- Anna Maria Leśniewska, Barbara Zbrożyna. Rzeźba, Orońsko 2006, s. 77, poz. kat. 137 (spis)

"Ludzkość i cele górne, nadczłowieczeństw sfery,
Walka o rzeczywistość zawrotnych idei
I ziemska rzeczywistość w postaci chimery.
Sny, wzloty i upadki… po co?... w jakim celu?
By stwierdzić, żeśmy pyłki wśród dziwnej zawiei,
Które na chwile wyżej uniosło niż wielu?...
Cień nocy się szafirem uniósł nad polami,
Gwiazdy blakły, znikały, kryły się przed świtem,
Poprzez mgły blask się sączył wąskimi strugami
I pieścił wątłe krzewy, zbudzony błękitem.
Poprzez mgły znikające ścieżką pełną rosy
Szkła jasna i powabna w kolorowych chustach,
Kwiaty gięły się trwożnie przed mocą nóg bosych,
A cud świtu uśmiechem rozchylał jej usta.
Miękkim falistym ruchem wyciągała dłonie
I szeptała namiętnym pośpiesznym oddechem
Jakieś własne tajemne z Naturą sekrety
I słuchała, czy ziemia nie przemówi do niej,
Czy słów swoich cichutkim nie powtórzy echem,
By życia tajemnicę wlać w serce kobiety".
Barbara Zbrożyna. 4 III 43. Matce - Barbara, "Wracam w siebie i znajduję świat…"

[w:] Barbara Zbrożyna, Rzeźba, [red.] Anna Maria Leśniewska, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko 2006, s. 44

Studiowała w ASP w Krakowie u prof. Xawerego Dunikowskiego w latach 1945-47, a następnie w ASP w Warszawie w pracowni prof. Franciszka Strynkiewicza w 1947-52. W latach 1951-54 brała udział w rekonstrukcji zabytkowych rzeźb w Warszawie. Współzałożycielka awangardowej Grupy 55. Autorka rzeźb figuralnych, licznych portretów, kompozycji przestrzennych, pomników. Styl jej ewoluował od realizmu (słynna rzeźba przekupki na warszawskim Mariensztacie z 1949), przez syntetyczne uproszczenia i ekspresyjno-metaforyczną deformację do abstrakcji. Nadrzędną zasadą pracy twórczej Zbrożyny było widzenie rzeczywistości poprzez istnienie człowieka. Wynikało to nie tylko z bogatych doświadczeń artystycznych i pedagogicznych rzeźbiarki, ale i z tolerancji wobec ludzkich ułomności. Rzeźba nie wypełniała całkowicie obszaru twórczych poszukiwań Zbrożyny. Równorzędnym sposobem artystycznego wyrazu stał się rysunek. Co jakiś czas porzucała rzeźbę, aby w pełni poświęcić się kreślonym na papierze, swobodnie deformowanym, w pełni organicznym kształtom. Do swych rysunkowych fantazji wplatała szereg niedopowiedzianych do końca form, mających wyrażać ludzki dramat, żal po tym, co nieuniknione. W 2008 warszawska Zachęta zaprezentowała monograficzną wystawę artystki.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.