Martwa natura z pelargonią

Apoloniusz Kędzierski należy do zapomnianych mistrzów warszawskiej Młodej Polski. Wychowany w Radomiu, jako nastolatek spędzał letnie wakacje w Orońsku, w majątku malarza Józefa Brandta, który był jego pierwszym nauczycielem. Od 1885 roku uczęszczał do warszawskiej Klasy Rysunkowej, a już w 1886 studiował w Akademii Monachijskiej. Powróciwszy do Warszawy w 1889, osiadł tutaj na stałe i tworzył do śmierci w 1939. Twórczość Kędzierskiego wyrasta z nurtu realizmu w polskiej sztuce. Swoistą cechą jego dzieła jest niezwykła kolorystyczna wrażliwość i śmiałe obrazowanie naturalnego światła. Twórczość artysty korespondowała z głównymi nurtami europejskiego modernizmu za sprawą linearnej, dekoracyjnej stylizacji formy obrazu, co bliskie było duchowi secesji. Z drugiej strony w swoim malarstwie Kędzierski silnie podkreślał pierwiastek folklorystyczny wzorem tendencji regionalistycznych w sztuce przełomu wieków. "Martwa natura z pelargonią" to rzadki przykład tego motywu w oeuvre artysty, znanego głównie z pogodnych wizji mazowieckiego pejzażu i obyczaju. Kędzierski śmiało nałożył na powierzchnię papieru nasycone plamy koloru. Uzyskał efekt rozmycia i przenikania światła przez przedmioty. "Martwa natura z pelargonią" bliska jest w charakterze dziełom francuskiego impresjonizmu i postimpresjonizmu. Niestandardowo ujęta - z asymetryczną rośliną w środku wypełniającą kadr - przywodzi na myśl japonizujące martwe natury Pierre’a Bonnarda, a transparentna tkanka malarska i formuła szkicowości wiąże twórczość Kędzierskiego z recepcją impresjonizmu na gruncie polskiej sztuki nowoczesnej.

W 1877 roku został przedstawiony Józefowi Brandtowi i jako jego uczeń wszystkie wakacje spędzał w posiadłości tego malarza w Orońsku. Na studia artystyczne został skierowany do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie do 1885 roku studiował malarstwo u Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Dzięki pomocy finansowej Brandta wyjechał na dalsze studia do Monachium. W akademii monachijskiej studiował w latach 1886-87 i być może w 1888 roku w pracowni Nikolausa Gysisa. Powrócił na stałe do Warszawy około roku 1889. W 1902 roku wyjechał w podróż po Europie; zwiedził m.in. Belgię, Francję, Włochy, odwiedził Wiedeń i Budapeszt. Czynnie uczestniczył w życiu artystycznym - należał do towarzystw artystycznych: T. A. P. Sztuka, Odłam, Pro Arte i Klubu Akwarelistów Polskich. W latach 1894-96 i 1903-15 był członkiem komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a także Rady Instytutu Propagandy Sztuki. Malował sceny wiejskie, rodzajowe, krajobrazy, portrety i kwiaty. Wiele uwagi i czasu poświęcał studiom plenerowym. Na przełomie wieków wykonał także polichromie do kościołów w Sobocie, Głuchowie, Mydłowie Opatowskim oraz w katedrze we Włocławku, a także dekoracje wnętrz kilku warszawskich kawiarni.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.