Konik opoczyński

W 1877 roku został przedstawiony Józefowi Brandtowi i jako jego uczeń wszystkie wakacje spędzał w posiadłości tego malarza w Orońsku. Na studia artystyczne został skierowany do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie do 1885 roku studiował malarstwo u Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Dzięki pomocy finansowej Brandta wyjechał na dalsze studia do Monachium. W akademii monachijskiej studiował w latach 1886-1887 i być może w 1888 roku w pracowni Nikolausa Gysisa. Powrócił na stałe do Warszawy około roku 1889. W 1902 roku wyjechał w podróż po Europie; zwiedził m.in. Belgię, Francję, Włochy, odwiedził Wiedeń i Budapeszt. Czynnie uczestniczył w życiu artystycznym - należał do towarzystw artystycznych: T. A. P. Sztuka, Odłam, Pro Arte i Klubu Akwarelistów Polskich. W latach 1894-1896 i 1903-1915 był członkiem komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, a także Rady Instytutu Propagandy Sztuki. Malował sceny wiejskie, rodzajowe, krajobrazy, portrety i kwiaty. Wiele uwagi i czasu poświęcał studiom plenerowym. Na przełomie wieków wykonał także polichromie do kościołów w Sobocie, Głuchowie, Mydłowie Opatowskim oraz w katedrze we Włocławku, a także dekoracje wnętrz kilku warszawskich kawiarni.