PORTRET DAWIDA ZICMANA

Malarz, ilustrator, krytyk, autor książek dla dzieci. Kształcił się u Wojciecha Gersona, a następnie w warszawskiej Klasie Rysunkowej, krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (1896-1900) - u Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza, oraz w szkole S. Grocholskiego w Monachium. Po studiach przebywał we Włoszech, a w 1904 roku osiadł w Warszawie. Pierwszy raz zaprezentował swoje prace na wystawie w Witebsku w r. 1900. Następnie brał udział w wystawach organizowanych przez TPSP w Krakowie, warszawską Zachętę, Salon Krywulta, czy wydawnictwo M. Arcta, z którym współpracował od roku 1900. Był artystą wszechstronnym; projektował mozaiki i witraże, ilustrował książki i czasopisma. W jego malarstwie dominuje tematyka pejzażowa, a przede wszystkim sceny o charakterze literacko-fantastycznym. Artysta w okresie dwudziestolecia międzywojennego zdobył sobie sporą popularność. Uznawany był, obok E. Okunia, K. Stabrowskiego i B. Biegasa, za reprezentanta symbolizmu i secesji warszawskiej. Obecnie jego obrazy znajdują się w zbiorach m.in. Muzeum Narodowego w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, Biblioteki Narodowej.