STEFAN BATORY, 1899

MADEYSKI Antoni Franciszek Mieczysław
Antoni Madeyski od 1882 roku kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (m.in. w pracowni Walerego Gadomskiego). Studia uzupełniał w latach 1886 -1890 w akademii wiedeńskiej (u Caspara Clemensa Zumbuscha) oraz w Akademii w Petersburgu (1803 - 1898). W 1898 roku przeniósł się do Rzymu, gdzie mieszkał na stałe do końca życia. Madeyski był ważną osobą polskiego życia artystycznego. Jego pracownia przy via Flaminia 36 uchodziła za rodzaj salonu artystycznego. Podobną rolę spełniała czytelnia polska zorganizowana przez Madeyskiego w 1899 w Caffe Greco przy via Condotti. Szczególną opieką artysta otoczył dwóch wybitnych artystów mieszkających w Rzymie - rzeźbiarza Wiktora Brodzkiego i malarza Aleksandra Gierymskiego. Zgodnie z własną wolą został pochowany we wspólnym z nimi grobowcu na cmentarzu Campo Verano w Rzymie. W dziedzinie rzeźby monumentalnej najbardziej znane są jego dzieła - popiersie Jana Matejki w niszy na fasadzie Pałacu Sztuki w Krakowie (1901 r.), płaskorzeźba z popiersiem Stefana Batorego na Wawelu, przede wszystkim zaś dwa nagrobki w katedrze wawelskiej - królowej Jadwigi (1902 r.) oraz Władysława Warneńczyka (1906 r.). Do najwybitniejszych realizacji rzeźbiarsko-architektonicznych Madeyskiego wykonanych w Rzymie należy wystrój wnętrza kościoła św. Stanisława.