Usta, 1956 r.

Praca oprawiona w ramę drewnianą pokrytą płatkowym aluminium. Zamontowana na bibule japońskiej w bezkwasowym passe-partout, na takim samym podkładzie.

WYSTAWIANA m.in.:
Andrzej Wróblewski, Wystawa pośmiertna w 10 rocznice śmierci, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań, kwiecień - maj 1968;
Ekspresja i mit. Gwasze Andrzeja Wróblewskiego - Malarstwo i grafika Rubensa i van Dycka, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej, Warszawa, wrzesień- październik 1987;
Andrzej Wróblewski, 1927 - 1957, Wystawa w Muzeum Śląskim w Katowicach, 1993, poz. kat. 80.

POCHODZENIE:
1957 - 1994 Teresa Wróblewska, wdowa po artyście;
1994-2008 Spadkobiercy artysty;
2008 - Kolekcja prywatna

LITERATURA:
Andrzej Wróblewski, Wystawa pośmiertna, Kraków Pałac Sztuki, Styczeń 1958, Związek Polskich Artystów Plastyków, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych;
Andrzej Wróblewski, Wystawa pośmiertna w 10 rocznice śmierci, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań, kwiecień - maj 1968;
Jan Michalski, Chłopiec na żółtym tle - Teksty o Andrzeju Wróblewskim, Kraków, 2009;
Andrzej Wróblewski 1927- 1957, Wystawa w Muzeum Narodowym w Warszawie w 50. rocznicę śmierci Andrzeja Wróblewskiego, 2007.

PRACA REPRODUKOWANA m.in. w:
Andrzej Wróblewski To The Margin And Back, edited by Magdalena Ziółkowska, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2010; str. 115.

Praca Usta należy do najlepszego późnego okresu artysty przypadającego na czas kilkunastu miesięcy miedzy początkiem 1956 roku a marcem 1957, czyli śmiercią artysty. Podobny motyw "fruwających" ust odnajdujemy w znanej pracy Małżeństwo II [gwasz, własność prywatna]. W mniej dostłownej formie kształt ten powtarza się w słynnych ranach w takich pracach jak Cień Hiroszimy (olej, Muzeum Narodowe we Wrocławiu), Człowiek rozdarty II (gwasz, własność prywatna). Usta możemy postrzegać, jako organ, który został odłączony od ciała, który stał się samoistnym tworem. To element, który został zabrany okaleczonym sylwetkom ludzkim z innych prac. Na inny seksualny charakter pracy zwraca uwagę Joanna Kordiak w swoim eseju Body And Melancholy. The Late Works of Andrzej Wróblewski w: Andrzej Wróblewski To The Margin And Back, edited by Magdalena Ziółkowska, Van Abbemuseum, Eindhoven, 2010; "W pracach Wróblewskiego dominuje jednak motyw poziomych nacięć ciała. Początkowo są to rozległe, otwarte rany - w środku - czarne, błękitno-fioletowe lub krwawoczerwone. Te ostatnie przypominają nam, że mamy tu do czynienia z ludzkim, żywym jeszcze ciałem. W takich gwaszach, jak Człowiek rozdarty i Człowiek rozdarty II - nacięcia stają się płytkie i krótkie. Obwiedzione białym, puszystym konturem upodabniają sie do obłoków na niebie, które rozpościera się wokół postaci. Stają się mniej ekspresyjne, a przez swój rytmiczny układ zyskują bardziej ornamentalny charakter. Czasem to przestrzeń wokół człowieka nabiera cech ludzkich: obłoki, które przecinają ciało upodabniają się do ran, krwawią, a niebo staje się złowróżbne i niepokojące. Niekiedy linia horyzontu przeszywa ludzkie ciało - to jeszcze jedna forma okaleczenia człowieka, rozbicia figury ludzkiej na pół. Sylwetka ludzka - o poszarpanym konturze traci swą spójność i stapia się z otaczającym światem. Skóra zostaje przebita, a wnętrze ciała - zagrożone. Granica między człowiekiem, a tym, co wokół niego zaciera się. Natura w obrazach i gwaszach Wróblewskiego - podlega antropomorfizacji. Niebo staje się okaleczonym, krwawiącym, ale i niepozbawionym erotyzmu ludzkim ciałem. Obłoki przywodzą na myśl erotyczne strefy ciała: ich kształt przypomina zarówno kobiece genitalia, jak i rozchylone wargi. W niektórych gwaszach obraz ten staje sie bardziej dosłowny: ogromne, oderwane od twarzy usta dryfują w umownie zarysowanym pejzażu." Ten gwasz, ze to jedna z najlepszych prac na papierze z ostatniego okresu twórczości, jaka pojawiła się na aukcjach. Obiekt posiada cenę rezerwową.

BIOGRAM ARTYSTY:
W latach 1945 -1952 studiował malarstwo w ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1946 r. brał udział w wystawach. Od roku 1948 zajmował się także publicystyką, głównie w zakresie sztuki. W latach 1950 - 54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 r. na samotnej wycieczce w Tatrach.