Obraz dwustronny: Martwa natura z rysunkiem (Jaśmin) / Piwonie, 1954 r.

Prezentowana praca powstała między 16 a 20 czerwca 1954 roku, trzy lata przed tragiczną śmiercią artysty. Wróblewski tworząc obraz wykorzystał dwie strony tego samego płótna, odwzorowując dwie różne przestrzenie. Malował bardzo szybko, wręcz kompulsywnie, jakby chciał za pomocą prostych środków zapełnić swoją sztuką niemalże wszystkie wolne płaszczyzny. To bardzo charakterystyczny zabieg, który krytycy i historycy sztuki uznają za swoisty, celowy program twórczości Andrzeja Wróblewskiego, poprzez który artysta tworzył dodatkowy, niejako "wewnętrzny" dialog w samym obrazie. Malarz uzupełniał swoją wizję kolejnym tematem, który często podważał lub komplikował odczytanie pierwszego tekstu wizualnego.
Jak pisali kuratorzy głośnej wystawy "Andrzej Wróblewski: Recto / Verso. 1948-1949, 1956-1957", "(...) współobecność dwóch najczęściej skrajnie innych (formalnie i treściowo) wypowiedzi to też przewrotny sposób stawiania widza przed wyborem preferowanej strony dzieła, przy jednoczesnym uznaniu istnienia obu obrazów - będących dwoma problematami, i dwoma rozwiązaniami. To również wyraz przekonania, że artysta jest aktywnym uczestnikiem rzeczywistości, a zadaniem jego sztuki jest proponowanie tymczasowych rozwiązań" (www.artmuseum.pl).
Rzeczywiście, w procesie pisania biografii Andrzeja Wróblewskiego i tworzenia jego malarskiego œuvre, niektóre z obrazów stawały się awersami a inne - rewersami arcydzieł. W przypadku prezentowanej kompozycji częściej wystawiano i opisywano "Martwą naturę z rysunkiem". Znajdujące się na odwrocie "Piwonie" historia sztuki traktowała jako luźną, malarską notatkę, nieznaczące studium, warte mniejszej uwagi niż "główne" dzieło. Przed przystąpieniem do pracy Wróblewski wykonał dwa szkice przygotowawcze do utrzymanej w błękitnej kolorystyce martwej natury. Obydwa narysował piórkiem, zapisując układ kompozycyjny z dwóch różnych perspektyw.
Warto nadmienić, że "Martwa natura..." powstała w okresie panującego w Polsce socrealizmu, który proklamowano w 1949 roku. Wróblewski miał za sobą "epizod socrealistyczny", podczas którego stworzył kilka monumentalnych obrazów na zlecenia partyjne i państwowe. W 1949 roku ironizował w jednym z listów do Anny Porębskiej: "Ponieważ jestem nieszczęśliwy, więc zajmuję się problemami realizmu socjalistycznego. Wymyśliłem między innymi głęboką prawdę, że tylko wtedy nikt mi nie będzie narzucał socrealizmu, jeżeli ja sam będę go narzucał innym". Malował niewiele - w 1951 roku powstały jedynie dwa obrazy tematycznie nawiązujące do wojny koreańskiej, w 1952 "Na zebraniu", a rok później - dwa warianty "Partyzanta radzieckiego". W 1954 roku, na zlecenie krakowskiego Muzeum Lenina namalował "Krwawą Niedzielę", o której pisał w liście do Andrzeja Wajdy, kolegi z Grupy Samokształceniowej: "Nie będzie to nic przełomowego, tylko forsa i honor - będę wisiał razem z radzieckimi malarzami". Ostatnią z prac socrealistycznych w dorobku Wróblewskiego jest "Fajrant w Nowej Hucie", który artysta pokazał na IV Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki.
Jak zauważyła Barbara Banaś, w tym samym czasie " (...)w zaciszu pracowni oddawał się malowaniu tak niegdyś wykpiwanych martwych natur. Układał kompozycje z znajdujących się w zasięgu ręki przedmiotów - butelki na tle kraciastej zasłony, glinianego wazonu z kwiatami na drewnianej skrzyni. Uwieczniał fragment wnętrza - szafkę z malarskimi przyborami, drzwi z płaszczem zawieszonym na haku, teczkę rzuconą niedbale na krzesło, skrzynkę z butami" (Barbara Banaś, Andrzej Wróblewski, Warszawa 2006, s. 58).
"Martwa natura z rysunkiem" to szczególny obraz w twórczości Andrzeja Wróblewskiego. Jest przykładem intymnego zapisu wnętrza pracowni artysty, lecz z wyraźnym zaznaczeniem profesji malarza, jego dialogu z obrazem w obrazie i tym samym - z wielowiekową tradycją historii sztuki, analizującą również przestrzenie atelier artysty. Umiejscowienie w centrum kompozycji wykonanego uprzednio rysunkowego pejzażu zwraca uwagę odbiorcy na hierarchę wartości twórcy. Najważniejsza dla niego była sztuka - to wokół niej budował swój mikro-świat.

W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.