Kitek siedzący [Kompozycja figuralna nr 763], na odwrociu: Teresa czytająca przy stole

Wróblewski w liście do przyjaciela, kolegi z Grupy Samokształceniowej Andrzeja Wajdy, datowanym na 10 listopada 1953 roku, pisze: "Chwilowo (...) praca moja jest w zawieszeniu: nie wiem czy Ci już mówiłem, że ożeniłem się i sprowadziłem żonę do domu, wskutek czego chwilowo i wewnętrznie i zewnętrznie nie mam wielkiego zapału do pracy. A nawet nie tyle pracuję i przemyśliwam (wybacz niegramatyczność) nad renowacją swojej koncepcji artystycznej, w kierunku wprowadzenia momentów surrealistycznych w ujęciu treści i w warsztacie. Kiedy jednak pomyślę o Jury i o narodzie, dla którego maluję, oblatuje mnie strach i zaczynam od początku artystyczny rachunek sumienia. Bo właściwie jest jasne, że na dalszą metę nie jest do utrzymania ścisła "jedność czasu, miejsca i akcji", a raczej może jedność światłocieniowa i przestrzenna, która jednak jest warunkiem zupełnie komunikatywnego obrazu. W oczekiwaniu, więc na natchnienie robię rysuneczki i szkice, i oglądam jak największy wachlarz starej i nowej sztuki w czym nie jest mi wcale pomocne zagracenie Krakowa, produkującego przede wszystkim kurz w Muzeach i pamiątki góralskie." Artysta poślubił Teresą Reutt (1927-1994) kilka tygodni wcześniej - ceremonia kościelna odbyła się 19 września 1953 roku, zaś 15 października małżonkowie zawarli ślub cywilny. Marazm w pracy artystycznej przełamują definitywnie narodziny pierworodnego syna Andrzeja, w dniu 10 maja 1954 roku o godzinie 19.50. Przez następne miesiące powstają rysunki o intymnym charakterze. Najczęstszymi bohaterami prac, wówczas prawie wyłącznie na papierze, staje się syn zwany w domu Kitkiem oraz Teresa Wróblewska. Z tego okresu pochodzą przedstawienia Kitka bawiącego się piłką, raczkującego, siedzącego w łóżeczku czy na kocu oraz żony, która nie tylko czyta, pali papierosa, lecz także leży w łóżku. Dużą grupę stanowią prace, na których Teresa wykonuje prozaiczne czynności domowe, takie jak obieranie warzyw czy prasowanie. Do tej grupy prac należy prezentowany obraz. Warto wspomnieć, że opisywane tusze nie były szczerzej znane do czasu wystawy w 2002 roku.

"W 1954 w domu i na rysunkach pojawiło się niemowlę. Studia małego dziecka i matki z dzieckiem posłużyły Wróblewskiemu do namalowania kilku obrazów olejnych ("Karmiąca przy balkonie" 1954, "Młoda matka z dzieckiem", "Matka", "Matki", "Kitek" 1955). Niemal wszystkie rysunki wykonane były tuszem lawowanym - w tym czasie ulubioną techniką Wróblewskiego.
Malarz dokumentował w tych szkicach początki życia dziecka od pierwszych dni. Ciekawość i czułość nie przeszkodziły w ostrości obserwacji, zapisywanych jak zawsze u Wróblewskiego, bez sentymentalizmu. Rysował noworodka z niezwykłą intensywnością wbijającego spojrzenie w oczy matki, zawieszonego na nim jak na jedynej nici wiążącej go z obcym światem, siedzącego już, walczącego o równowagę z przeważającą kulą głowy, siedzącego pewnie na wadze, zwracającego głowę z niepokojem w kierunku leżącego obok noworodka rywala." (Katarzyna Kasprzak-Stamm "Andrzeja Wróblewskiego prace na papierach w: Gwasze, akwarela, rysunki Andrzeja Wróblewskiego. Inedita; red. Anna Wrońska, Galeria In Spe, Warszawa 2002, s. 15)