[Kompozycja abstrakcyjna- zielona, Kompozycja abstrakcyjna nr 46] na odwrociu: [Ryby]

Obrazy abstrakcyjne Andrzeja Wróblewskiego można podzielić pod względem zastosowanych przez artystę formy wyrazu. Pierwsza grupa obejmuje prace zbudowane z prostokątów. W takich kompozycjach artysta całe powierzchnie płócien lub arkuszy dzieli, a następnie wypełnia kolorami: czerwienią, bielą, zielenią, granatem czy żółcieniem. Także z prostokątów Wróblewski buduje pejzaże architektoniczne, którym z racji dalekiego uproszczenia, braku przestrzeni bliżej jest do abstrakcji niże realistycznych widoków.
Drugi zespół to kompozycje tworzone z figur kolistych. Koła wypełnione barwą lub drobnymi podziałami wewnętrznej, migotliwej mozaiki, okręgi obwiedzione pulsującym konturem w pracach takich jak "Słońce i inne gwiazdy" czy "Niebo" reprezentują ciała niebieskie. Skoncentrowane, zamknięte bryły, poprzez umieszczenie w sieci wzajemnych relacji, zaczynają sprawiać wrażenie ruchu w pustej przestrzeni. Na oczach widza rozgrywa się dynamiczny spektakl stworzenia kosmicznego porządku.
W porównaniu z wymienionymi obrazami akwarela "Kompozycja abstrakcyjna - zielona, Kompozycja abstrakcyjna nr 46" z pewnością wyróżnia się większą statycznością układu. W geometryczną strukturę kwadratów wpisane są koła i okręgi. Niemniej jednak zasada budowy kompozycji jest wspólna dla wszystkich omawianych prac. Opiera się ona na kontraście figury i tła. Koło wypełnione zielonym kolorem stanowi możliwą do zidentyfikowania część przedstawienia, ale okrąg wykreślony zielonym konturem, jest wyodrębnionym fragmentem papierowego tła, na którym nic nie namalowano. Nie jest więc elementem przedstawienia, a raczej kompozycja powstaje w przewrotnej grze pomiędzy tworzeniem i pustką podłoża. Zastosowana metoda jest w tym przypadku wyjątkowo wyraźna, ponieważ mamy do czynienia z akwarelą wykonaną przy użyciu tylko jednego koloru. Podobne mniejsze akwarele i szkice abstrakcyjne znajdowały się, naklejone łącznie na kilku arkuszach sztywnego papieru, w tzw. Wielkiej tece, która prawdopodobnie była zaprezentowana na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w krakowskim Pałacu Sztuki na przełomie 1948 i 1949 roku. Na tej wystawie Wróblewski zaprezentował po raz pierwszy swoje prace, w tym także słynny obraz zatytułowany "Treść uczuciowa rewolucji", który zawieszono w westybulu Pałacu Sztuki. Prostokąt płótna szczelnie wypełniają koła zamalowane intensywnymi kolorami, tłoczące się na tle wielobarwnej mozaiki.
Praca została zreprodukowana i umieszczona w portfolio zwierającym kilkadziesiąt czarno-białych zdjęć. Na reprodukcji tej widzimy, że w prawym dolnym rogu nie ma aktualnie widocznej "sygnatury", którą naniosła matka artysty, Krystyna Wróblewskiego (1904-1994), już po jego śmierci, porządkując spuściznę artystyczną syna. Brak tej sygnatury skłania do postawienia tezy, iż reprodukcję tę mógł wykonać sam Wróblewski (lub inny fotograf na jego zlecenia), a wspomniane portfolio jest rodzajem autorskiego albumu z najciekawszymi realizacjami malarskimi. W tymże albumie-portfolio znajdują się jeszcze inne prace wystawione na aukcji (poz.: 5, 6).

"Malarstwo jest tworzeniem tworów płaskich, tak, jak architektura, przestrzennych. Rzeźba jest architekturą. Wszelka przestrzenność lub bryłowatość w malarstwie jest fałszem. Malarstwo - to obrazy. Obrazy - to prostokąty, najdoskonalszy prostokąt - to kwadrat. Kwadrat na płaszczyźnie jest jedynym tworzywem malarza. Doszliśmy do programu artystycznego, wspólnego Piet Mondrianowi i Kazimierzowi Malewiczowi. Oto poglądy Malewicza (1913) rok: czystymi geometrycznymi pra-elementami malarstwa jest kwadrat z jego równowagą boków idących w dwóch różnych kierunkach, i koło, zamknięte w sobie. Pochodnymi są: krzyż i prostokąt."
Andrzej Wróblewski "Malarstwo absolutne"