[Kompozycja abstrakcyjna nr 59], około 1948 r.

Kiedy po dwóch latach od rozpoczęcia studiów na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie Andrzej Wróblewski wraz z grupą studentów wyjeżdża na pół roku do Holandii, rozpoczyna się nowy, niezwykle ciekawy okres w jego twórczości. Obcowanie ze sztuką Pieta Mondriana, członków grupy De Stijl oraz innych uznanych twórców sztuki nowoczesnej zaowocuje ukłonem w stronę sztuki abstrakcyjnej.
W jednym ze swoich pism powstałych w latach 1948-49 artysta pisze na temat malarstwa: „… Moje zadania jako malarza pojmuję w sposób następujący:
1. Staram się, żeby obraz działał jak najsilniej, to znaczy, żeby przyciągał wzrok i zmuszał patrzącego do określonych przeżyć.
2. Chciałbym, żeby obraz działał jednoznacznie, to znaczy, żeby sama treść przeżycia u widza była taka, o jaką mi chodziło i żeby była u różnych widzów jednakowa.
3. Stwarzam w sobie samym takie warunki psychiczne, aby wykonany obraz działał optymistycznie. Działanie takie posiada, w moim rozumieniu, obraz świadomie konstruowany z form o charakterze pozytywnym (formy geometryczne proste, pełne) i kolorycie silnym, złożonym z barw prostych. Dalej, optymistycznie działa obraz oparty na uogólniającym stosunku do rzeczywistości, kiedy obserwacje powstają jak pojęcia z tego, co jest wspólne poszczególnym zjawiskom – w przeciwieństwie do analitycznego, który szuka i wyraża to, co najbardziej przypadkowe i niepowtarzalne.
4. Ponieważ, organizując pracę, mogę dysponować zakres materiału obserwacyjnego – staram się czerpać go z najpospolitszego życia, wspólnego największej ilości ludzi. Pracuję więc nad najcodzienniejszymi zjawiskami (niebo, domy, ryby), najpopularniejszymi barwami, nad nastrojami najpotrzebniejszymi (poczucie siły, wesołość), wreszcie nad najbardziej podstawowymi formami”.
Obrazy abstrakcyjne Andrzeja Wróblewskiego można podzielić pod względem zastosowanych przez artystę form wyrazu. Pierwsza grupa obejmuje prace zbudowane z prostokątów. W takich kompozycjach artysta całe powierzchnie płócien lub arkuszy dzieli, a następnie wypełnia kolorami: czerwienią, bielą, zielenią, granatem czy żółcieniem. Także z prostokątów Wróblewski buduje pejzaże architektoniczne, którym z racji dalekiego uproszczenia, braku przestrzeni bliżej jest do abstrakcji niż realistycznych widoków.
Drugi zespół to kompozycje tworzone z figur kolistych. Koła wypełnione barwą lub drobnymi podziałami wewnętrznej, migotliwej mozaiki, okręgi obwiedzione pulsującym konturem w pracach takich jak „Słońce i inne gwiazdy” czy „Niebo” reprezentują ciała niebieskie. Skoncentrowane, zamknięte bryły, poprzez umieszczenie w sieci wzajemnych relacji, zaczynają sprawiać wrażenie ruchu w pustej przestrzeni. Na oczach widza rozgrywa się dynamiczny spektakl stworzenia kosmicznego porządku. Znakomitym przykładem tego typu ujęcia jest prezentowana w katalogu pozioma [Kompozycja abstrakcyjna nr 59].


W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.