[Autoportret] na odwrociu [Para], około 1954 r.

Pośród pamiątek zachowanych po Andrzeju Wróblewskim znajduje się przedmiot z pozoru bardzo prozaiczny: niewielkich rozmiarów kalendarzyk, który artysta prowadził w 1954 roku. Na kartach dotyczących drugiego i trzeciego tygodnia lipca znajduje się zapisana w poprzek karty informacja: ‘Mal: autoportret | moje buty’. Z dużym prawdopodobieństwem wzmianka o „Autoportrecie” dotyczy prezentowanej w naszym katalogu pracy.

Przez wiele lat omawiany obraz uchodził za zaginiony. Znana była jedynie praca znajdująca się po drugiej stronie arkusza: malowana
gwaszem „Para”. Z niewiadomych przyczyn „Autoportret” latami przykryty był warstwą białej, wodnej farby, która najprawdopodobniej została nałożona przez samego autora. Możemy domyślać się, że Wróblewski zamalował „Autoportret” celowo, paradoksalnie: użycie do zamalowania olejnej pracy łatwych do usunięcia farb wodnych musiało mieć na celu wolę zachowania obrazu.

Na tle kilku innych zachowanych autoportretów artysty prezentowana kompozycja odznacza się szczególnym realizmem. Dzieje się tak przede wszystkim ze względu na typ kadrowania, który przypomina nieco model fotografii portretowej. Kontekstem dla „Autoportretu” może być zdjęcie legitymacyjne Wróblewskiego zachowane z archiwum krakowskiej ASP. Artysta nie tylko ujęty jest na nim w podobny jak
na „Autoportrecie” sposób, ale jest również np. uczesany w podobny sposób. Barwne tło i wyraz twarzy z jakim mamy do czynienia na „Autoportrecie” sugerują jednak że praca ma charakter intymny i musiała powstać nie tylko oparciu o zdjęcie, ale również w wyniku pracy przed lustrem. Intensywny ładunek psychologiczny z jakim mamy do czynienia obcując z podobizną Wróblewskiego da się porównać z napięciem jakie znamy z „Autoportretu czerwonego”, czy „Autoportretu na żółtym tle” (oba w kolekcjach prywatnych). Warto przypomnieć w tym kontekście Jana Michalskiego, który pisał o ekspresji prac artysty: „Malowidła Wróblewskiego nie tylko są do oglądania. One także patrzą. (Nie potrafię tego wyjaśnić inaczej). Tajemnica! Zagadka. Wdziera się przez nie jakaś mglista teraźniejszość, jakaś nieprawdopodobnie (czy raczej – prawdopodobnie) zapośredniczona – rzeczywistość”.

Z inną, bardziej wyciszoną i melancholijną poetyką mamy do czynienia na rysunku znajdującym się na odwrociu. Wzrok postaci jest skierowany w dół, nieobecny; wyraz ich twarzy sugeruje zamyślenie. Figury o podobnej ekspresji zaludniają prace Wróblewskiego w 1956 i 1957 roku i prawdopodobnie w tym mniej więcej okresie powstała również „Para”. Co ciekawe, mocne kości policzkowe mężczyzny zdradzają analogie ze sposobem traktowania przez Wróblewskiego twarzy pojawiających się w jego malarstwie cyrkowców, ludzi-czaszek, czy wreszcie licznych portretów Zampana – bohatera słynnej „La Strady” Federico Felliniego. Chociaż „Para” nie jest portretem głównych postaci tego filmu (Zampana i Gelsominy), budzić może z nimi skojarzenia.

W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.

Podatki i opłaty
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.