Panna L układa włosy, 1997 r.

Prezentowana praca jest stosunkowo późnym dziełem artysty - powstała pod koniec lat 90., jednak stanowi swoiste połączenie charakterystycznych cech twórczości Urbanowicza, obecnych w jego pracach już od lat 60. Pointylistyczny sposób malowania i erotyczna tematyka przedstawienia korespondują z metafizycznymi zainteresowaniami śląskiej grupy Oneiron, którą artysta współtworzył w latach 60. i 70.
Powstanie Oneironu związane jest z kontestacją proklamowanego w 1949 roku socrealizmu, a także rozwojem kontrkultury i zwrotem w stronę śląskich tradycji ludowych. W tekście "Fenomen Oneironu. Między tradycją a nowatorstwem", Krzysztof Grudnik pisze: "W drugiej połowie lat sześćdziesiątych (...) zebrało się w Katowicach grono przyjaciół. Piątka młodych artystów: Urszula Broll, Antoni Halor, Zygmunt Stuchlik, Andrzej Urbanowicz i Henryk Waniek, uznała ówczesny teoretyczny kanon akademicki za niewystarczający i na własną rękę postanowiła zagłębiać się w rozmaite teorie i praktyki, które na PRL-owskich uczelniach nie mogły znaleźć uznania. Intelektualne poszukiwania sprowadziły grupę na tory rozwoju duchowego, kierując coraz bardziej ku tradycji okultystycznej. (...) W pracowni Urszuli Broll i Andrzeja Urbanowicza, na strychu kamienicy przy ulicy Piastowskiej, mówiono nie tylko na temat sztuki, historii i filozofii, ale również o starożytnych religiach, magii, okultyzmie, gnozie, psychoanalizie, buddyzmie, tantrze, taoizmie i wielu innych wątkach. Podejmowane dyskusje na tego typu zagadnienia były nie tylko odbiciem osobistych zainteresowań i prywatnych pasji przyjaciół. Posiadały one silne powiązanie ze sposobem postrzegania, odbierania, ale przede wszystkim kreowania dzieła sztuki. Dla wytworu artystycznego szukano metafizycznego usankcjonowania w myśl modernistycznej wizji artysty-kapłana. Rola twórcy polegała na łączeniu powszechnego języka symboli z indywidualną gramatyką stanu umysłu".

Studiował w ASP w Krakowie i Katowicach, dyplom otrzymał w 1962 roku. Był w latach 1967-68 członkiem grupy artystycznej Arkat i w 1967 współzałożycielem grupy artystycznej Onerion. W okresie 1967-70 prowadził galerie i organizował spotkania teoretyczne. W latach 1978-91 przebywał w Stanach Zjednoczonych, dokąd wyjechał na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej. W 1991 roku artysta brał udział w wystawie "Jesteśmy" w warszawskiej Zachęcie, zaś w 1992 roku odbyła się wystawa retrospektywna jego prac w BWA w Katowicach. Zajmował się malarstwem, rysunkiem, grafiką, scenografią, instalacją.