30.11.15, 2015 r.

"Wieloletnie obcowanie z reliefem skłania mnie do refleksji nad przestrzenią obrazu powstającą nie tylko w wyniku wprowadzenia rzeczywistego trzeciego wymiaru, ale przede wszystkim na skutek pojawienia się wymiaru imaginarnego, tworzonego przez głębię wzajemnych relacji barw. Owa nierealna, nieistniejąca samodzielnie przestrzeń jest wynikiem uwolnienia energii światła. Powstaje w ten sposób iluzoryczna głębia, w której zanika siła ciężkości. Nie ma ona sztywnych ograniczeń, jest płynna, zależna od barw, ich wzajemnych relacji, kąta padania światła lub punktu odniesienia. Celem, do którego dążę w moich najnowszych pracach, jest tworzenie przestrzeni abstrakcyjnej, otwartej, opartej na iluzji barw, imaginarnej głębi. Jest to kreacja przestrzeni bezwymiarowej. Powstaje ona w istniejącym już reliefie, na jego powierzchni, gdzie iluzja ruchu wywołuje nowy wymiar, pełen wibracji i powtarzających się rytmów. Natomiast przestrzeń widzialna, konstruowana, ograniczona i opisana wymiarem jest dla mnie martwa, pozbawiona energii duchowej, a zatem niezdolna do nawiązania dialogu z odbiorcą. W przestrzeni abstrakcyjnej wszystko jest żywe, pulsujące, zmienne. Jacson Pollock ten rodzaj wolnej przestrzeni nazwał 'przestrzenią amerykańską' - w odróżnieniu od tej związanej wyłącznie z jednym punktem odniesienia. Przy pierwszym spotkaniu z obrazem może wydawać się, że jest on zaprogramowany i uporządkowany, że posiada reguły. W rzeczywistości tworzenie przestrzeni abstrakcyjnej w moim odczuciu to proces poszukiwań, prób i eksperymentów. W czasie jego trwania nie wyznaczam celu, nie przewiduję też efektu końcowego. To ciekawość każdego kolejnego kroku każe mi go uczynić, powoduje, że niczym w eksperymencie naukowym staram się znaleźć barwy (te materialne, nakładane pigmentem), ułożyć je w linie wertykalne obok siebie tak, by wypierając się wzajemnie czy też nakładając na siebie, emanowały strumień energii, który niweluje wymiary rzeczywiste obrazu, pozbawia go ciężkości i uwalnia od ciążenia ku ziemi. Wprowadzając surową, bezwładną płaszczyznę kwadratu, chcę uładzić chaos, jaki tworzy różnorodność barw, zbudować stabilny punkt odniesienia dla powstałej nierzeczywistej przestrzeni, podkreślić dążenie do równowagi nie tylko jej formy fizycznej, ale też duchowej, wyrazić niedefiniowalną tęsknotę za nią. Nie sposób zaprogramować czy ograniczyć wzajemnego działania barw. Wyboru pigmentów dokonuję spontanicznie, zależnie od chwili, stanu emocjonalnego, odczuwanej harmonii. Tak więc tworzony przeze mnie obraz przestrzenny staje się niepowtarzalną jednostkową formą, indywidualnością, zaś uwolniona energia, którą przestrzeń ta oddycha, odzwierciedla chwilę, w jakiej obraz powstaje, jest rezultatem intensywności dialogu wywiązanego między budzącym się reliefem a mną samym. Chcę pogłębić ten rodzaj malarstwa, dla którego kolor czysty, istniejący fizycznie, jest zaledwie środkiem uwalniania energii - nie tej zaczerpniętej z zewnątrz, lecz tej ukrytej w barwach, we wzajemnym ich oddziaływaniu, malarstwa, które powstaje nie na martwej płaszczyźnie obrazu, ale w spojrzeniu odbiorcy, jego zmysłach i wyobraźni".
Andrzej Nowacki, [w:] Widzieć jasno w zachwyceniu. Fangor/Nowacki, katalog wystawy w Państwowej Galerii Sztuki, Sopot 2011, s. 11-12


Wczesną młodość artysta spędził w Krakowie, gdzie m.in. uczestniczył w realizacji projektów wnętrz i pracach konserwatorskich. W 1977 roku wyjeżdża z Polski. Studiuje skandynawistykę na uniwersytecie w Goeteborgu, germanistykę i historię sztuki na uniwersytecie w Innsbrucku. W latach osiemdziesiątych poznaje dwóch polskich abstrakcjonistów - Kajetana Sosnowskiego i Henryka Stażewskiego. Ze Stażewskim utrzymuje kontakt przez wiele lat. W 1982 roku przenosi się do Düsseldorfu, a w 1984 do Berlina Zachodniego, gdzie poświęca się pracy twórczej. W 1984 podejmuje Intensywne próby malarskie. Wtedy też powstają rysunki i pastele. Pierwsza wystawa indywidualna artysty ma miejsce w Galerii Pommersfelde w Berlinie Zachodnim w 1987 roku. Rok później zaczyna tworzy pierwsze reliefy. W 1992 roku w Galerii Pryzmat w Krakowie zaprezentowana zostaje pierwsza wystawa artysty w Polsce. Kolejne wystawy artysty: 1995 - wystawa indywidualna w Galerii Berinson w Berlinie, 1996 - wystawa indywidualna 'Lato pełne deszczu' w Galerii Amfilada Szczecinie. Od tego roku artysta zaczyna sygnować prace datą ich powstania. W 1997 roku bierze udział w XV Międzynarodowym Plenerze artystów posługujących się językiem geometrii, zorganizowanym przez Bożenę Kowalską w Okunince koło Chełmna. W 1999 roku wyjeżdża do USA na zaproszenie kolekcjonerów sztuki w New Jersey i tworzy nowy cykl reliefów. W 2001 roku otrzymuje roczne stypendium Fundacji Pollock-Krasner w Nowym Jorku.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.