Abstrakcyjny ogród, 1987 r.

Od początku lat 70. artysta wychodząc z refleksji konceptualnej zajmuje się badaniem języka wizualnego fotografii, wykonując instalacje fotograficzne, których celem była analiza formy i znaku oddziałującego na percepcję. Do ważnych tekstów teoretycznych z pewnością należy publikacja "Poziomy energetyczne sztuki" (1978) Andrzeja Lachowicza, która wywarła wpływ na polską teorię i praktykę artystyczną tej i następnej dekady. Autor twierdzi w niej, że sztuka posiada energię w podobny sposób, jak człowiek ciało oraz jest próbą uczestniczenia w absolucie, zaś zło i kłamstwo, czyli - według artysty - piekło, reprezentuje medializm, co wyraził w późniejszym tekście "Zwątpienie i nadzieja" (1986). Prezentowany obraz jest rzadkim przykładem pracy malarskiej z tego okresu.

Studiował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1957-1960), potem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie ASP im. Eugeniusza Gepperta) we Wrocławiu pod skrzydłami prof. Stanisława Dawskiego. Przez 40 lat działalności artystycznej był organizatorem wielu artystycznych przedsięwzięć. Od 1968 jest członkiem ZPAF. Pionier i pomysłodawca Międzynarodowych Triennale Rysunku we Wrocławiu. W latach 1970-1981 prowadził galerie Permafo. Był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku (1997), Verien Kulturokontakte w Wiedniu (1991) i PRO-HELVETIA w Szwajcarii. W 2009 został odznaczony Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" oraz otrzymał Nagrodę im. Katarzyny Kobro. W końcu lat sześćdziesiątych uprawiał twórczość metaforyczną, unowocześnioną pod wpływem tradycji awangardowej (seria Transplantacje, 1968, przedstawiała wielokrotnie naświetlane motywy splecionych dłoni tworzących abstrakcyjną formę o erotycznym wyrazie).