Portret mężczyzny, 1884

Malarz, brat rysownika Wojciecha. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Kornelego Stattlera, m.in. razem z Janem Matejką i Arturem Grottgerem, z którym połączyła go bliska przyjaźń. W latach 1860-1863 przebywał w Wiedniu, gdzie przez jeden semestr kształcił się w Akademii u profesora Karla Wurzingera. Uczestnik powstania styczniowego, po jego upadku wyjechał za granicę, był w Pradze i Monachium. Rok 1864 spędził w Krakowie, od 1866 stale mieszkał we Lwowie, skąd jeszcze kilkakrotnie wyjeżdżał do Włoch. Brał udział w licznych wystawach, m.in. w roku 1873 otrzymał srebrny medal na wystawie w Wiedniu, a w 1876 złoty medal na wystawie w Filadelfii. We wcześniejszym okresie malował pejzaże i sceny rodzajowe, później - od czasów wiedeńskich - zajął się przede wszystkim portretem i w tej dziedzinie doszedł do znakomitych osiągnięć. Jego portrety - zwłaszcza autoportrety i wizerunki męskie - wyróżniają się ekspresją i pogłębioną charakterystyką modela.