Trzy postacie na brzegiem morza, około 1926 - 27 r.

Absolwentka studiów malarskich w Krakowie, edukację kontynuowała w Monachium, gdzie po raz pierwszy zetknęła się z wielkimi klasykami jak El Greco czy van Gogh oraz nowoczesnymi prądami w sztuce europejskiej. Ostatecznie osiadła w Paryżu w roku 1913, gdzie poznała męża - utalentowanego ilustratora i grafika Louisa Marcoussisa, związanego ze środowiskiem Montmartre - miejscem narodzin kubizmu (który to prąd wywarł najsilniejszy wpływ na wczesny okres twórczości artystki w Paryżu) i kolebki surrealizmu. Poza znajomością z francuskimi malarzami - Picasso, Braqueim, Picabią utrzymywała również ciepłe stosunki ze środowiskiem polskich kolorystów - Pankiewiczem, Zakiem czy Kislingiem. Okres kubistyczny w twórczości Halickiej, trwający mniej więcej do roku 1920 to głównie serie portretów i martwych natur, zmierzających stopniowo w kierunku abstrakcji, w których dostrzec można wczesne inspiracje między innymi malarstwem Cezanne`a. Istotną cezurę stanowi wizyta w Polsce w 1921, podczas której powstaje seria akwareli z krakowskiego Kazimierza ze scenami rodzajowymi z życia ulicy, odbiegających stylistycznie od wcześniejszych prac. Wówczas też kształtuje się indywidualny styl artystki, którego głównymi wyznacznikami jest bajkowa rzeczywistość, poetycki nastrój zdecydowanie bliższy rodzącemu się wówczas we Francji nurtowi surrealizmu. Artystka posługuje się pastelowymi barwami w chłodnych odcieniach, chętnie stosuje zimnie błękity i róże, kształty obwodzi rozmytym konturem, nadając przedstawieniom rodzajowym efemerycznego charakteru. Prezentowany obraz jest kompozycją doskonale ilustrującą styl artystki ze schyłku lat dwudziestych.

Sama Halicka tak definiowała swoją twórczość w wywiadzie z 1956 roku: "[...] Ogromnie interesuje mnie architektura, zagadnienia perspektywy i rozwiązań przestrzennych. Nic dziwnego, przez tyle lat żyłam i współpracowałam z kubistą. Mimo to moje malarstwo nie należy do żadnej szkoły. Nie jestem ani kubistką, ani naturalistką, ani impresjonistką, ani surrealistką. Po prostu pragnę wyrażać poetyckość i chcę, żeby wynikała nie z literatury, nie z tematu, ale z treści plastycznej obrazu."