Para leżąca na plaży, l. 30. XX w.

Wystawiany
Alicja Halicka. Mistrzowie École de Paris, Villa la Fleur, Konstancin-Jeziorna, 2011
Reprodukowany:
Alicja Halicka. Mistrzowie École de Paris, tekst Krzysztof Zagrodzki, katalog wystawy, Villa la Fleur, Konstancin - Jeziorna, Warszawa 2011, s. 75 (il.)


„Paryż odkrył Alicję Halicką bardzo niedawno. Wszechstronna ta artystka jest przede wszystkim poetką. Środki ekspresji, którymi włada, dobór kolorów, rysunek falisty, nerwowy, czasami abstrakcyjny, a czasem realistyczny, wskazuje że jej artystyczny światopogląd jest na wskroś liryczny …Jest ona absolutnie niezdolna do oddania obiektywnej prawdy, albo do zanotowania niektórych wrażeń z pokorną dokładnością. Nie redukuje nigdy natury do stanu syntezy, nie schematyzuje, nie nagina jej według ustalonych reguł do wymagań struktury plastycznej i do praw, które rządzą obrazem – niezdolna jest jednym słowem do pozostania w szeregu, do stosowania przepisów, recept i formułek, które z tak dziecinną naiwnością stosuje większość malarzy. Alicja Halicka przetapia i przetwarza świat, który przedstawia (…) Alicja Halicka podkreśla, podnosi i egzaltuje wygląd swoich obrazów dzięki swym odkryciom poetycznym, które jej pozwalają prawie że równocześnie wydobyć i podkreślić sens wzruszeniowy i sens malarski przedmiotu.”
W. George, Sylwety artystyczne, „Pani” 1924, nr 1/2, s. 30–31