Most sztuk (z cyklu Godziny paryskie)

Prezentowany obraz jest przykładem niezwykłej ikonografii, którą Halicka stosowała w swoich pozornie realistycznych, powojennych widokach Paryża. W kompozycji uderzają dwa motywy. Pierwszym jest sposób kadrowania rzeźby znajdującej się na pierwszym planie: statua wydaje się być nie tyle kamienną formą, ile żywą, zastygłą jedynie na chwilę ludzką figurą, symboliczną strażniczką miasta. Drugi motyw, który może przykuć uwagę widza, to czarne sylwetki lecących kluczem samolotów znajdujące się w lewym górnym rogu kompozycji. Sugerują one, że nie mamy tu do czynienia z niewinnym widokiem miejskim, ale ze sceną z czasów wojny paradoksalnie jednak Halicka okres okupacji spędziła poza miastem. Do śmierci swojego męża, Louisa Marcoussisa w 1941 roku, mieszkała razem z nim w Cusset koło Vichy. Następnie przeniosła się do Marsylii, a później do Sallanches w Alpach. Na Montmartre wróciła już po wyzwoleniu, w 1944. Wtedy prawdopodobnie zaczęła tworzyć obrazy wyobrażające Most Sztuk i plac Zgody. Część z nich nosi znamiona realizmu; inne, mają charakter wizyjny i ukazują miasto w ruinie. W kontekście lęków czasu wojny stworzona przez Halicką podwójna wizja cywilizacji - jej zagłady i ocalenia - nabiera szczególnego znaczenia. Można ją czytać nie tylko w kontekście szerszego nurtu, ale także osobistych doświadczeń artystki.
Malarka, ilustratorka, dekoratorka wnętrz, projektantka scenografii do sztuk teatralnych i baletów, autorka książki "Wczoraj", opisującej wspomnienia z okresu paryskiego autorki oraz jej męża, malarza Ludwika Marcoussisa (Ludwik Markus, 1883-1941). Malarstwa uczyła się początkowo na kursach prowadzonych przez Marię Niedzielską u Leona Wyczółkowskiego, Wojciecha Weissa i Józefa Pankiewicza. W 1912 roku wyjechała na studia do Monachium, pod koniec tego roku do Paryża, gdzie osiadła na stałe. Wraz z mężem związana była ze środowiskiem artystycznym Paryża - przyjaźnili się z Jeanem Miro, Mojżeszem Kislingiem, Julesem Pascinem, Hansem Arpem, Andre Bretonem, Leopoldem Zborowskim, Tristatnem Tzarą. W latach dwudziestych projektowała dekoracyjne tkaniny i tapety, wystawiała też swoje prace w galeriach w Paryżu i Londynie. Ogółem odbyło się 38 wystaw indywidualnych artystki m.in. w Warszawie, Neapolu, Bombaju, Rzymie, Ankarze. Malowała głównie portrety, pejzaże i martwe natury. Zajmowała się także ilustratorstwem.


Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.