Dożynki

"Dożynki" stanowią w dorobku twórcy jeden z licznych przykładów dzieł opiewających polski folklor. Praca związana jest z obrazem olejnym dużych rozmiarów ("Dożynki", kolekcja prywatna, uchwytny na rynku aukcyjnym w 2015) i stanowi studium do niego. Artysta przedstawił dożynki, ściśle złączone z polskim obyczajem feudalnym i cyklem agrarnym, wieńczące okres wegetacyjny na roli i sumujące czas zbiorów. Uroczystość rozpoczynała się mszą świętą, po której jej uczestniczy tworzyli pochód. Przyodziani w regionalne stroje, nieśli specjalnie przygotowany wieniec dożynkowy. Autor, podejmując tę tematykę, nawiązał do słynnych w epoce przedstawień tego rodzaju z kręgu sztuki francuskiej, popularnej w Monachium drugiej połowy wieku. Poetyczne wizje Jeana-François Milleta czy Julesa Bretona uwodziły współczesną publiczność. Wierusz w "Dożynkach" posłużył się szkicową, spontaniczną techniką. Wydobył poetyczny nastrój zachodu słońca, na tle którego majaczy wiejska procesja pośród łąki i stogów.

Swoją edukację artystyczną rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, gdzie uczył od 1865 r. się pod kierunkiem Rafała Hadziewicza, Aleksandra Kamińskiego i Wojciecha Gersona. Studia kontynuował w akademii w Dreźnie, dokąd wyjechał w 1871 r. oraz w Pradze - w 1872 r. 18. X. 1873 r. zapisał się do Akademii Monachijskiej (Malschule) i studiował pod kierunkiem Aleksandra Wagnera, a w roku 1874 przeniósł się do pracowni Józefa Brandta. Powodzenie jakie w krótkim czasie zdobył na rynku sztuki spowodowało, że osiadł w Monachium na stałe. Wystawiał w Glaspalast, gdzie na wystawach międzynarodowych w 1883 r. zdobył medal drugiej, a w 1892 r. pierwszej klasy. Był aktywnym uczestnikiem życia polskiej społeczności artystycznej przebywającej w Monachium, m. in. wraz z Józefem Brandtem i Władysławem Czachórskim przewodniczył towarzystwu wspólnej pomocy dla popierania młodych artystów powołanego przez środowisko polskie w 1894 r. W 1890 r. otrzymał tytuł honorowego członka Akademii Monachijskiej. Monachium opuszczał rzadko - poza wyjazdami w rodzime strony (ok. 1897 r. kupił majątek Mikorzyn koło Konina, w którym przebywał, gdy przyjeżdżał do kraju); w 1903 r. zwiedził północną Afrykę w poszukiwaniu nowych motywów dla swojego malarstwa. Brał udział w licznych wystawach międzynarodowych, przede wszystkim w Monachium, Berlinie i Wiedniu, gdzie w 1894 r. zdobył złoty medal. Swoje prace prezentował także na wystawach krajowych w TZSP w Warszawie, gdzie zorganizowano wystawy indywidualne artysty w 1892 i 1908 r. oraz w TPSP w Krakowie w latach 1893, 1895- 96 i 1898 - 1900, a także w Salonie Aleksandra Krywulta. Dokonania artystyczne malarza zostały spopularyzowane przez ilustrowane czasopisma zamieszczające drzeworytnicze reprodukcje rysunków i obrazów - pojawiały się one od 1894 r. głównie w Kłosach, Tygodniku ilustrowanym i wielu pismach zagranicznych. Twórczość malarza zdominowana była przez sceny rodzajowe z życia polskiej wsi, dworków polskich oraz małych miasteczek. Najczęstszym motywem tych obrazów był koń nierozłącznie związany z człowiekiem, przedstawiany w wiejskim krajobrazie, najczęściej zimowym. Największą popularnością wśród publiczności i handlarzy obrazów cieszyły się kompozycje z motywem wilka, przedstawianego w nocnym, zimowym pejzażu, bądź watach napadających na konie i podróżnych w saniach, powtarzane w różnych wariantach i formatach. Częste w dorobku artystycznym Wierusza Kowalskiego są także sceny myśliwskie. Obrazy malarza znajdują się m. in. w Nowej Pinakotece w Monachium, w muzeach w Dreźnie, Królewcu, Antwerpii, Berlinie i w Stanach Zjednoczonych.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.