DZIEŃ DZIEWCZYNY (cztery stadia: Przebudzenie; W pełni dnia; Marzenia wieczorne; Odpoczynek nocą),1899

MUCHA Alfons
Alfons Mucha urodził się 24 lipca 1860 roku w Ivančicach na Morawach w rodzinie urzędnika sądowego niższego stopnia Ondřeja Muchy. Na początku lat siedemdziesiątych XIX wieku rozpoczął naukę w gimnazjum w Brnie, ale szkoły nie ukończył. W 1875 wrócił do rodzinnych Ivančič i pracował jako protokolant w sądzie okręgowym. Wtedy objawił się jego talent plastyczny. Malował plakaty i kulisy sceniczne dla amatorskiej grupy teatralnej. W 1879 roku składał egzaminy wstępne do Akademii Praskiej, jednak nie został przyjęty. Dzięki ogłoszeniu w prasie znalazł pracę w Wiedniu w pracowni malarskiej firmy Kautski – Brioschi – Burghardt produkującej dekoracje sceniczne dla teatrów. Uczęszczał na zajęcia z grafiki na Akademii Wiedeńskiej. Na początku lat osiemdziesiątych zamieszkał na krótki okres w Mikulovie, gdzie zarabiał portretując miejscowe elity. Tutaj także pracował dla hrabiego Karla Khuen Bellasiego. Dla rodziny Khuenów pracował w ich posiadłościach do 1885 roku, kiedy to wyjechał na studia do Monachium. Tutaj aktywnie uczestniczył w czeskim życiu studenckim, był członkiem stowarzyszenia Skrzat (Skřet). W 1887 roku rozpoczął studia w Akademii Julian w Paryżu, a następnie przez krótki okres w Akademii Colarossi.
Od 1889 roku Alfons Mucha zaczął zarabiać malowaniem obrazów, przede wszystkim jednak tworzeniem grafiki użytkowej. Na początku były to ilustracje, później również plakaty. W 1893 roku zaczął prowadzić kursy grafiki w Akademii Carlossi. W 1894 roku namalował pierwszy plakat dla francuskiejaktorki Sary Bernhardt występującej w sztuce teatralnej Gismonda, co stanowiło początek ich wieloletniej współpracy. W 1896 roku zawarł lukratywną umowę z drukarnią Champenois, dzięki której miał stałe źródło utrzymania. W pierwszym półroczu 1897 roku w Paryżu odbyły się pierwsze wystawy prac Muchy. Jeszcze w tym samym roku dzieła Muchy można było zobaczyć również na wystawach przekrojowych w Pradze, Wiedniu, Monachium, Chrudimiu i w wielu innych miastach. Mucha został członkiem Société Internationale de l’art populaire. Zyskał wielką popularność. Tworzył ilustracje, obrazy, plakaty, dekoracyjne panneau, kalendaria, zaprojektował Pawilon Człowieka i wystrój Pawilonu Bośni i Hercegowiny na światowej wystawie w Paryżu w 1900 roku oraz wnętrze firmy jubilerskiej Fouquet. Projektował biżuterię, prowadził kursy malarskie, napisał podręcznik sztuki dekoracyjnej itd. Ciągle jednak zastanawiał się nad kwestią wsparcia narodu czeskiego i poszukiwał najbardziej skutecznego sposobu pomocy swojemu narodowi. W 1904 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, w których przebywał z przerwami do 1913 roku. Prowadził tam lekcje grafiki, tworzył ilustracje, wielkopowierzchniowe portrety, plakaty reklamowe, zaprojektował wystrój Niemieckiego Teatru w Nowym Jorku i przygotował kilka swoich wystaw. W czasie krótkiego pobytu w Czechach w 1906 ożenił się z Marią Chytilową w kościele Świętego Rocha na Strahovie w Pradze. W 1909 roku założył w Stanach Zjednoczonych Amerykański Związek Słowian i wtedy właśnie zrodziła się idea opowiedzenia dziejów Słowian przy pomocy monumentalnego dzieła – przyszłej Epopei Słowiańskiej. W 1910 roku wrócił z rodziną do Czech. W ciągu następnych kilku lat odwiedził wiele krajów europejskich (Rosja, Polska, Bułgaria, Serbia) w poszukiwaniu inspiracji do swojego dzieła o słowiańszczyźnie. W 1913 roku rozpoczął prace nad obrazami Epopei Słowiańskiej. Po powstaniu Czechosłowacji zaprojektował czechosłowackie godło oraz pierwsze czechosłowackie znaczki pocztowe i banknoty. W 1919 roku w praskim Klementinum wystawiono po raz pierwszy jedenaście płócien Epopei Słowiańskiej, a w 1920 roku niedokończony cykl wystawiono również w Chicago i Nowym Jorku. W 1928 roku Alfons Mucha przekazał w darze miastu Pradze zamknięty cykl dwudziestu obrazów Epopei Słowiańskiej. Płótna wystawiono w Pałacu Targów. W 1936 roku po raz ostatni wyjechał do Paryża na wystawę swoich dzieł.
Pracował do końca życia. Alfons Mucha zmarł cztery miesiące po zajęciu Czech przez Nazistów, 14 lipca 1939 roku w wieku 79 lat. Jego ciało spoczywa na wyszehradzkim Slavinie w Pradze.