Przy studni, 1911 r.

POCHODZENIE:
- dom aukcyjny Agra-Art, czerwiec 2005
- dom auakcyjny DESA Unicum, listopad 2006
- kolekcja prywatna, Warszawa

WYSTAWIANY:
- Wystawa monograficzna Alfonsa Karpińskiego, Muzeum Narodowe w Krakowie, 2002
- Alfons Karpiński 1875-1961, Muzeum im. J. Malczewskiego, Radom, listopad 2002 - marzec 2003

LITERATURA:
- Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Sztuka Młodej Polski, Kraków 1999, s. 208, il. (nr 203)


Ukończywszy studia w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, Karpiński wyjechał najpierw do Wiednia, gdzie uczył się u Kazimierza Pochwalskiego, a następnie do Monachium, gdzie doskonalił warsztat w pracowni słoweńskiego malarza Antona Ažbego. Owe atelier gromadziło na początku wieku adeptów sztuki z terenu całej Europy i Stanów Zjednoczonych. Jako wolna szkoła artystyczna stało się kuźnią modernizmu, z której wyszli artyści tej rangi co Wassily Kandinsky. W latach 1908-12 przebywał w Paryżu. Miasta, w których uczył się w pierwszej dekadzie XX stulecia, były ważnymi ośrodkami secesji i modernizmu. Dekoracyjne tendencje Jugendstilu i art nouveau są dobrze czytelne we wczesnym okresie twórczości Karpińskiego, jak i późniejszej, tradycjonalistycznej fazie. Malarz, będąc dzieckiem swojego czasu, przyswoił sobie folklorystyczne zainteresowania kręgu krakowskiego modernizmu. Sceny inspirowane życiem podkrakowskiej wsi znajdują istotne miejsce w dorobku malarza, a prezentowany obraz "Przy studni" stanowi ogniwo w cyklu graficzno-malarskim osnutym wokół wskazanego tematu. Karpiński posłużył się w nim językiem malarstwa dekoracyjnego modernizmu. Interesowało go syntetyczne pochwycenie elementów zimowego pejzażu i ornamentalne ich rozmieszczenie na płaszczyźnie obrazu. Malarz na biało-błękitnej plamie śniegu, z wysoko umieszczoną linią horyzontu, umieścił sylwetowo ujęte zabudowania studni, postaci ludzkich i ceramicznych dzbanków. Owe elementy stanowią istotne formalne i barwne dominanty płótna, które zdaje się być konstruowane muzycznie. Karpiński buduje plastyczną opowieść, rezygnując z linearnej melodii (narracji). Uprawia sztukę nowego rodzaju, osiągając dekoracyjną polifoniczność przy wolnym zastosowaniu plastycznych ekwiwalentów dźwięków. Artysta ewokuje poetycki charakter obserwowanej sceny, a jego poszukiwania zbiegają się z poszukiwaniami "sztuki czystej" w obrębie europejskiego modernizmu.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.