PORTRET DZIEWCZYNY NA ZIELONYM TLE

Karpiński studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w latach 1891-1899 pod kierunkiem F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego. Już wówczas otrzymywał liczne wyróżnienia. Następnym etapem jego edukacji artystycznej była krótka nauka w Monachium u A. Azbégo. W 1904 r. udał się do Wiednia, gdzie kontynuował studia u K. Pochwalskiego. Ukończył je z nagrodą w 1907 r. Rok później wyjechał do Paryża i tam do 1910 r. malował w pracowni H. Martina i H. Anglady. Po powrocie do Krakowa brał udział w przygotowaniach do przedstawień kabaretu Zielony Balonik, pracował także jako nauczyciel rysunku na Wyższych Kursach dla Kobiet im. A. Baranieckiego. W 1922 r. uzupełnił studia w paryskiej Académie Colarossi. Karpiński wielokrotnie uczestniczył w wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jako członek licznych stowarzyszeń artystycznych prezentował swoje obrazy m. in.: stale w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, poza tym na wystawach Towarzystwa Polskiej Sztuki Stosowanej, Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka. Za granicą - w Wiedniu (z grupą Secesja), Monachium, Pradze, Rzymie, Buffalo, Nowym Yorku. Charakterystycznym motywem twórczości Karpińskiego są portrety kobiet i martwe natury kwiatowe. Jego prace wyróżniają się stłumioną, pastelową kolorystyką i miękkim, rozproszonym światłocieniem stwarzającym kameralny nastrój. Obrazy Karpińskiego znajdują się w zbiorach wielu polskich muzeów oraz we Lwowskiej Galerii Obrazów.