Martwa natura z porcelaną i owocami, około 1929 - 30 r.

Alfons Karpiński kształcił się w krakowskiej SSP u F. Cynka, I. Jabłońskiego, W. Łuszczkiewicza i L. Wyczółkowskiego. Edukację artystyczną uzupełniał w pracowni Ažbego w Monachium (1903 r.) W latach 1904-1907 kontynuował naukę w ASP w Wiedniu u K. Pochwalskiego, w Paryżu w Academie Willi (1908 - 12) oraz w 1922 r. w Academie Collarossi. Podróżował do Włoch, Londynu oraz Budapesztu. Był członkiem m.in. TPSP w Krakowie oraz wiedeńskiej "Secesji". W latach 1918 - 27 został wiceprezesem TPSP w Krakowie. Głównym tematem jego prac były portrety, sceny rodzajowe, kwiatowe kompozycje, widoki miejskie, głównie Monachium i Paryża. W dojrzałej fazie twórczości artysty, ulubionym motywem Karpińskiego były martwe natury. W swoich kwiatowych kompozycjach, uzupełnionych o porcelanową zastawę, świetlistą politurowaną powierzchnię stołu, draperie obrusów czy zasłon, krakowski malarz pozostaje wierny młodopolskiej stylistyce. Zafascynowany również twórczością Olgi Boznańskiej, którą Karpiński poznał osobiście podczas drugiego pobytu w Paryżu, artysta w niepowtarzalny sposób maluje skryte w delikatnym sfumato artefakty mieszczańskiego salonu. Krakowski malarz w swoich martwych naturach, doskonale kontrastował przygaszone kolory, rozmyte rozproszonym światłem, z wyraźnym akcentem jasnej, czystej barwy. Kameralny kadr bukietu więdnących białych astrów, ustawionych wśród porcelanowych bibelotów oraz egzotycznych owoców ewokuje nastrój melancholii i wyciszenia. Kameralne lecz niepokojące kompozycje mieszczańskich wnętrz pokazują, że tematem martwych natur Karpińskiego nie są dekoracyjne przedmioty, lecz nieubłagalnie płynący czas.