KACZEŃCE W ZIELONYM DWOJAKU, 1922

W latach 1891-1899 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Leona Wyczółkowskiego, a następnie kształcił się jeszcze u Antona Aľbégo w Monachium (1903), u Kazimierza Pochwalskiego w Wiedniu, a od 1907 także w Paryżu. Podróżował do Włoch i Londynu. Stale mieszkał w Krakowie; związany z tamtejszym środowiskiem skupionym wokół "Zielonego Balonika" projektował dekoracje do przedstawień kabaretu. Należał do Tow. Artystów Polskich "Sztuka", grupy "Zero", był członkiem wiedeńskiego stowarzyszenia "Secesja" i krakowskiego TPSP. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej. Na bogatą twórczość artysty składają się wczesne sceny rodzajowe z podkrakowskiej wsi, pejzaże i portrety, wśród nich zwłaszcza portrety kobiece, które przyniosły mu szczególną popularność. Z czasem głównym - obok portretu - tematem jego obrazów stały się martwe natury z kwiatami, dekoracyjne kompozycje o stonowanej gamie barwnej i miękkim, rozproszonym światłocieniu stwarzającym kameralny nastrój. Artysta zajmował się także grafiką i ilustratorstwem.